Książka: Pępowina

Prawie trzy lata oczekiwania – a potem dwa popołudnia zachłannej lektury, z poczuciem, że jestem bardziej „tam” niż „tu”, że przez wiszący w powietrzu lipcowy żar przebija się wycie zimnego wichru i szum wody, zatapiającej drogi i mosty… Bo akcja „Pępowiny” (ten tytuł, choć jego symboliczne znaczenie jest dość oczywiste, wydaje mi się jednak nie całkiem trafiony, budząc zbyt namacalne anatomiczno-medyczne skojarzenia) rozpoczyna się właśnie w czasie burzy (tu znów dygresja lingwistyczna: w te...

Rec. Michał Paweł Urbaniak Ocena: 5,5 / 6 Majgull Axelsson, jedna z najpopularniejszych skandynawskich pisarek, dała się poznać jako autorka niezmiernie poruszającej (albo – nie bawmy się w eufemizmy – wstrząsającej) prozy, demaskującej w wyrafinowany sposób dramaty, jakie kryją w sobie historie z pozoru zwyczajnych szwedzkich rodzin. Żony, matki i córki w jej książkach – bo to na nich głównie koncentruje się pisarka – to postaci przeważnie niby silne, a jednak zagubione, niepotrafiące...

"Może jest tak, że wyobcowanie rodziców zagnieżdża się w dziecku, że czyni je obcym dla samego siebie i całego świata. Tak jak było kiedyś z moją matką i jak zawsze będzie z moją córką".

Jak duży mamy wpływ na swoje życie? Czy sami siebie stwarzamy, czy może nasz los jest z góry przesądzony?


Małe szwedzkie miasteczko. Jesienny sztorm. Nadciąga powódź. Grupa mieszkańców znajduje schronienie w restauracji Minny. Z czasem aż trudno uwierzyć, że to przypadek ułożył listę przepełnionych trwogą gości...

Restauracja staje się dla nich więzieniem. Schwytani w pułapkę, z godziny na godzinę coraz bardziej rozpaczliwie wypatrują ratunku. Stres wyzwala w nich skrajne emocje, uwalnia demony przeszłości, na jaw wychodzą coraz mroczniejsze tajemnice...


W swojej najnowszej powieści Axelsson pokazuje, jak głęboko potrafią tkwić rany zadane w dzieciństwie. Nie chcąc powtarzać błędów rodziców, niektóre dorosłe matki wychowują swoje dzieci dokładnie na odwrót w stosunku do tego, jak same były wychowywane - czym wyrządzają im jeszcze większą krzywdę. Opowiedziana w "Pępowinie" historia stanowi dowód na to, że nadmiar miłości może być równie katastrofalny w skutkach jak jej brak.


"W »Pępowinie« Majgull Axelsson po raz kolejny udowadnia, że jest jedną z najlepszych współczesnych pisarek. Czytać tę pełną życia prozę to czysta przyjemność".
"Tidningen Vi"

"Mocne przeżycie".
"Kristianstadsbladet"

"Bez dwóch zdań Axelsson ma talent do opowiadania historii i budowania napięcia".
"Helsingborgs Dagblad"

"Po lekturze powieści Axelsson świat wygląda inaczej. Jest bardziej przyjazny, cieplejszy. Autorka opisuje społecznych wyrzutków z taką miłością i szacunkiem, że ma się ochotę mówić wszystkim naokoło, jacy są piękni".
"Östgöta Correnspondenten"

"Byłoby całkiem nieźle, gdyby w literaturze zapanował »axelssonizm«, czyli moda na ciekawe i skomplikowane bohaterki. Ta szwedzka pisarka potrafi bowiem pisać o kobietach tak, że trudno uwolnić się od jej sugestywnych postaci".
Justyna Sobolewska, "Tygodnik Powszechny"

[W.A.B., 2013]

Bo człowiek ma przecież prawo być szczęśliwy. Ma się prawo poślubić kogoś perfekcyjnego. Zwłaszcza jeśli jest się babą. Prawda? Tak przecież mówi prawo. A jeśli i tak nie jest się totalnie szczęśliwym przez cały czas, jeśli człowiek nie budzi się co rano i nie śpiewa tralalala, to naprawdę nie jest to jego wina. Wtedy jest to wina matki. Albo ojca. Zwłaszcza ojca, bo jest przecież facetem, a faceci nie mają obecnie najlepszych notowań. Ojciec nie zapewniał wystarczającej akceptacji. Nie uśmiecha...