Winny nie ujdzie karze.
Ekranizacja w reżyserii braci Coen!
Mattie Ross ma zaledwie czternaście lat, kiedy śmierdzący tchórz podający się za Toma Chaneya strzela do jej ojca w Fort Smith w stanie Arkansas, odbierając mu nie tylko życie, ale też konia i sto pięćdziesiąt dolarów w żywej gotówce. Mattie opuszcza dom rodzinny, by pomścić śmierć zamordowanego ojca. Przy pomocy jednookiego Roostera Cogburna, najpodlejszego szeryfa w okolicy, ściga zabójcę, zapuszczając się aż na Terytorium Indiańskie.
Charles Portis to jeden z najwyrazistszych głosów amerykańskiej literatury – prawdziwy geniusz komediowego westernu. "Prawdziwe męstwo" jest jego najbardziej znaną powieścią, opublikowaną po raz pierwszy w 1968 roku i stanowiącą podstawę scenariusza do filmu o tym samym tytule. Grający w filmie John Wayne został wówczas uhonorowany nagrodą Akademii Filmowej. Dziś powieść przeżywa prawdziwe odrodzenie, odkąd słynni bracia Coen zdecydowali się na stworzenie kolejnej ekranizacji.
Charles Portis mieszka w Arkansas, gdzie się urodził i wychował. Podczas wojny koreańskiej służył w korpusie piechoty morskiej. W 1958 roku ukończył dziennikarstwo na University of Arkansas. Pracował jako szef redakcji londyńskiego oddziału "The New York Herald Tribune", do której pisywał również jako reporter. Jego pozostałe książki to: "Norwood", "Masters of Atlantis", "The Dog of the South" oraz "Gringos". Będąc dziennikarzem, często wykorzystuje elementy technik reportażowych, mistrzowsko łącząc powagę poruszanych tematów z humorystycznym spojrzeniem na amerykańską kulturę.
Doskonały western, pełen sarkazmu i gorzkiej ironii. Równie ekscentryczny, zuchwały, szczery i niezachwiany jak jego główna bohaterka.
"Natychmiastowy klasyk. Przeczytajcie, a sprawi wam tyle radości, ile żadna inna powieść w ostatnich latach, może nawet dekadach".
"Newsday"
"Umiejętnie skonstruowana, majstersztyk komizmu".
"The New York Times Book Review"
"Z miejsca pokochałem tę opowieść. Portisa czyta się niczym Marka Twaina - ten sam cynizm, ten sam humor".
John Wayne
[Sonia Draga, 2011]