Książka: Medaliony

Ta krótka recenzja napisana przeze mnie pokaże, jak mocna jest to lektura. Jestem osobą silną psychicznie, odporną na ból fizyczny i wewnętrzny. Trudno mnie zranić i wywołać we mnie uczucia. Omawiana pozycja jest napisana w sposób pozbawiony do granic lirycznych i poetyckich zabiegów. Przedstawia wprost wydarzenia, jakie miały miejsce w okresie II wojny światowej. Pisząc "wydarzenia" mam na myśli bestialski sposób traktowania ludzi. Sytuacje, w jakich znalazły się legiony tłamszonych żywotów...

Uważam, że "Medaliony" Zofii Nałkowskiej to książka, która przedstawia realia czasów II wojny światowej. Ogólnie książka jest dosyć ciekawa, aczkolwiek nie zrobiła na mnie wielkiego wrażenia, gdyż cechuje ją swego rodzaju suchość. W książce tej wypowiadają się ludzie, którzy bez żadnych emocji opisują np., jak z ludzkich ciał robiono mydło. Dla mnie jest to wstrząsające i dziwi mnie bezuczuciowe i szare podejście do problemu. Ale może wynika to z tego, że ludzie, którzy opowiadali te historie, z...

Czytając tę książkę nie mogłam uzmysłowić sobie jednej rzeczy, jak człowiek mógł zgotować człowiekowi taki los. W dzisiejszych czasach wojna jest dla nas czymś obcym. Dlatego choć mówi się o niej, to nie możemy wyobrazić sobie dramatu tych ludzi. Nawet nie zdajemy sobie sprawy, jakie to musiały być cierpienia, jaka rozpacz. Czy możemy sobie wyobrazić, jak zachowuje się człowiek, który wie, że niedługo umrze? Który wie, że za chwilę wejdzie do komory gazowej, a po śmierci nie zostanie godnie poch...

Książka budząca wielkie emocje. Opowieści tych, co przeżyli piekło w obozach koncentracyjnych. Cierpienie ludzkie, przemoc, nieludzkie traktowanie. Myślę, że jest to obowiązkowa lektura dla każdego, kto nie jest ignorantem. Ważne, aby pamięć o tych ludziach nie zaginęła - nic więcej nie można już dla nich zrobić. Po przeczytaniu tych opowiadań patrząc na zielone łąki i lasy będę wspominał miliony istnień ludzkich pogrzebanych między drzewami... o których istnieniu nikt nie wie. Czytając ten utwó...

Nałkowska Zofia, 1884-1954, pisarka polska. Po ukończeniu prywatnej pensji uczęszczała na wykłady prowadzonego tajnie w Warszawie Uniwersytetu Latającego.

Twórczość literacką rozpoczęła wierszami, pierwszym jej wydrukowanym utworem był wiersz "Pamiętam", zamieszczony w 1898 w "Tygodniku Ilustrowanym". Później pisała powieści i nowele. Jej główne dzieła powstały w latach między I i II wojną światową. Ukazały się wtedy m.in. powieści: "Romans Teresy Hennert" (1924), "Dom nad łąkami" (1925), "Niedobra miłość" (1928), "Granica" (1935); zbiór opowiadań "Między zwierzętami" (1934); sztuki teatralne: "Dom kobiet" (1930), "Dzień jego powrotu" (1931).

Po wojnie Nałkowska wydała zbiór opowiadań "Medaliony" (1946), obrazujący zbrodnie hitleryzmu, oraz ostatnią swoją powieść "Węzły życia" (1948). Brała czynny udział w życiu państwowym, od 1947 r. była posłanką na sejm. Od 1899 r. do końca życia prowadziła "Dzienniki", wydane w latach siedemdziesiątych. Nałkowska była członkiem Polskiej Akademii Literatury; w 1936 r. została odznaczona Złotym Wawrzynem tej akademii. W tym samym roku otrzymała nagrodę państwową, po raz drugi wyróżniono ją tą nagrodą w 1953 r.


[Wydawnictwo Sara, 2004]

To moje drugie spotkanie z tą książką Zofii Nałkowskiej. Pierwszy raz czytałam ją pół wieku temu, w liceum i już nie pamiętam, jakie wrażenie na mnie zrobiła, ale muszę przyznać, że w trakcie tego czytania czułam ból serca... chyba głównie dlatego, że sprawcy tego potwornego zła już dawno się wybielili, nawet w oczach narodu żydowskiego. Na tle literatury, którą się teraz czyta, "Medaliony" może nawet nie wywołują takich emocji jak książki, które te emocje mają za zadanie wywoływać, lecz wstrząs...

Lektura "Medalionów" była w moim przypadku czymś w rodzaju przesilenia. Do liceum (kiedy ją przeczytałem) mogę powiedzieć, że jeszcze interesowałem się tematyką terroru wojennego. Było to pokłosie chłopięcej fascynacją wielką wojną i wszystkiego co z nią związane. Jako dziecko byłem w Auschwitz, Majdanku, w podziemiach al. Szucha w Warszawie. Ale po "Medalionach" miałem już dość. Stwierdziłem, że nie będę więcej sięgał do tej konkretnej tematyki i do dziś unikam wszelkiego z nią kontaktu. Nie c...

"Medaliony" to jedna z tych książek, do których wraca się po kilka razy. Z pewnością jest to jedna z najlepszych książek w polskiej literaturze. Czytelnik poznaje istotę holocaustu widzianą oczyma ludzi, którzy przeżyli to piekło. Bardzo poruszająca powieść, a właściwie dokument o zbrodniach hitlerowskich. Gorąco polecam!