Blisko czterdzieści tekstów, zwięzły przegląd teorii i historii dizajnu ostatnich stu lat, lecz tak naprawdę – niezbędnik każdego projektanta i niewyczerpane źródło inspiracji. To nie jest kolejna książka z obrazkami. To eseje, apele i polemiki najważniejszych teoretyków i praktyków projektowania graficznego. "Jedyne, co może zirytować bardziej niż zapomnienie lub zignorowanie cię przez następne pokolenia, to przyglądanie się, jak powtarzają twoje głupie błędy" – pisze Jeffery Keedy. Po raz pierwszy polscy czytelnicy mają okazję prześledzić gorące dyskusje towarzyszące kształtowaniu się nowoczesnego dizajnu.
Projektowanie graficzne jakie jest, każdy widzi. Dobry projekt powinien być satysfakcjonujący estetycznie i funkcjonalny. Punktem wyjścia i sednem naszej działalności jest praca nad tym, co postrzegamy. Opłaca się jednak uzupełnić własną wiedzę. Jest to o tyle przyjemne, że – jak pokazuje niniejsza antologia – pisać o projektowaniu można na rozmaite sposoby: znajdują się tu zdyscyplinowane naukowe rozważania i pełne dowcipu wariackie filipiki (czasem nawet w tym samym tekście!…). Łączy je wszystkie autentyczna pasja dla dziedziny, którą się zajmujemy, i zrozumienie faktu, że skoro jesteśmy projektantami, powinniśmy naszej pracy nadać jakiś sens.
Czy typografia powinna być przezroczysta? Czy istnieje projektowanie ponadczasowe? Czy ornament to zbrodnia? Czym jest etyka w dizajnie? Legendarni autorzy, jak El Lissitzky, Jan Tschichold czy Paul Rand z jednej strony, zwariowani kalifornijscy postmoderniści spod znaku Emigre z drugiej – wybór jest szeroki, wachlarz poglądów również; w jednej książce zawierają się główne wątki i pytania, na które każdy projektant wcześniej lub później będzie musiał znaleźć odpowiedź.
Do tej pory rzadko toczyły się u nas dyskusje teoretyczne, omijały nas debaty, które zaprzątały uwagę projektantów grafików na Zachodzie – do nas trafiały już tylko rezultaty tych sporów, nie wywołując refleksji ani próby przemyślanej adaptacji i zrozumienia tego, co właściwie do nas przychodzi. Przejęliśmy je jako style, mody, trendy – bez intelektualnego zaplecza, które ich narodzinom towarzyszyło. Sami siebie skazaliśmy na powielanie czyichś osiągnięć, a przecież nie o to chodzi w byciu projektantem, żeby bezrefleksyjnie korzystać z języka innych twórców.
Jeśli nie rozmawiamy o projektowaniu, jeśli o dizajnie nie piszemy, nie zgłębiamy go – skazujemy się na bezmyślne powielanie wzorów. Projektowanie jest pracą świadomą. "Widzieć/Wiedzieć" to antologia, która zadaje pytania, inspiruje do szukania odpowiedzi i zmusza do zastanowienia nad istotą naszej pracy.
[Karakter, 2012]