Książka: Zamieć śnieżna i woń migdałów

Rec. Ewa Popielarz Ocena: 3/6 Tydzień przed Bożym Narodzeniem Szwecję nawiedziły rekordowe opady śniegu i ostry mróz. Rzecz to w Polsce ostatnimi czasy niespotykana, co sprawia, że tak rozpoczynająca się książka z miejsca nabiera tajemniczego klimatu. Na wyspie, w dawnym ośrodku kolonijnym ma miejsce zjazd rodzinny. Wody naokoło skute są lodem, nie działają telefony, za oknami szalej zamieć. Nestor rodu, Ruben, w czasie kolacji daje wyraz swej nienawiści do pozostałych jego członków...

Opowiadanie w stylu królowej angielskich kryminałów – Agathy Christie. Rodzinne przyjęcie, świąteczny nastrój i... podejrzana śmierć nestora rodu. Która ze znajomych twarzy jest maską mordercy?

Opowiadanie, które mogłaby napisać sama Agatha Christie... gdyby znała kryminały o Fjällbacce.


Na tydzień przed świętami policjant Martin Mohlin ulega namowom swojej narzeczonej, aby wziąć udział w rodzinnym przyjęciu. Zgodnie z wolą nestora rodu Rubena członkowie rodziny Liljecronas zbierają się na niewielkiej wyspie Valön, położonej w sąsiedztwie Fjällbacki. Z powodu zamieci śnieżnej połączenie z lądem zostaje zerwane i gdy Ruben nagle osuwa się na ziemię podczas świątecznej kolacji, Martin musi interweniować. Wkrótce nie ma już wątpliwości, że Ruben został zamordowany. Skoro wyspa była odcięta od reszty świata, mordercą musi być ktoś spośród zebranych tam krewnych...

Ale jaki mógłby być motyw tej zbrodni? I kto potrafił zamordować z zimną krwią?

[Czarna Owca, 2012]