Książka: Listy do Małgorzaty Musierowicz

"Droga Pani, właśnie dostałem Pani list bez kwiatka na kopercie. Domyślam się, że jest to kara za moje żarty, może i zasłużona, ależ za surowa. Na wszelki wypadek zmieniam rodzaj żartów. Jeśli dożyję wiosny, będę Pani regularnie wysyłał listy o Poznaniu, bo uważam, że powinna Pani wiedzieć niektóre rzeczy o tym mieście. Nb. gdy się Pani upije, proszę do mnie napisać. Chciałbym mieć taki list. Wczoraj, w niedzielę, Iza Jarosińska przyniosła mi „Małe bestiarium” Pana Stasia, z mnóstwem wspaniały...

Nie przepadam za listami w literaturze. Przyczyna tkwi w "Szpilkach", czasopiśmie satyrycznym, w którym ukazały się "listy" Chopina do Delfiny Potockiej – zanim głupie cielę zorientowało się, że to kolejny żart: "omatko omatko omatko jak on mógł takie rzeczy pisać i to chyba niemożliwe żeby taki wielki człowiek". Śpieszę wyjaśnić, że listy, w porównaniu z dzisiejsza "literaturą" ogólnie dostępną, były całkiem niewinne, ale sugerowały, że pan Chopin nie tylko komponował, grał i cierpiał z tęsknot...

Zbigniew Raszewski (1925-1992), wybitny historyk teatru, profesor Instytutu Sztuki PAN, wykładowca PWST w Warszawie, wieloletni redaktor „Pamiętnika Teatralnego” oraz „​Słownika biograficznego teatru polskiego”, był autorem wielu fundamentalnych prac, m.in. dwutomowej biografii Bogusławskiego, „​Krótkiej historii teatru polskiego”, „Teatru w świecie widowisk” i innych.

Ale był także zapamiętałym czytelnikiem książek dla dzieci i młodzieży, człowiekiem dobrym, prawdziwym Nauczycielem, gotowym zawsze bezinteresownie obdarowywać swą wiedzą.

Listy pisane przez prof. Raszewskiego do autorki powieści młodzieżowych, Małgorzaty Musierowicz, od 1989 aż do śmierci w roku 1992, są nie tylko historią nieoczekiwanej, pięknej przyjaźni korespondencyjnej, nie tylko małą lekcją historii, kultury, nie tylko świadectwem epoki.

Są także wzruszającą, uroczą lekturą, pełną ciepła, humoru i wdzięku.

[Akapit Press, 2014]