Książka: Bezsenność w Tokio

"Bezsenność w Tokio" to książka, którą z czystym sumieniem mogę polecić każdemu. To przykład bardzo dobrej literatury popularnej, która nie męczy (a często bawi), ale też nigdy nie schodzi poniżej pewnego poziomu. Książka jest dobrze pomyślana - zamiast próby opisania całych 10. lat pobytu, autor wybrał pewne migawki, robione co pewien czas. Każda z nich koncentruje się na nieco innym, fascynującym fragmencie japońskiej rzeczywistości, unika więc wrażenia monotonii i prostego rozwoju akcji w ...

Tak naprawdę nie wiem jak skatalogować tę książkę: reportaż, obyczajowa, przygodowa... nie mam pojęcia. Jedno jest pewne - znajdziemy tu szczegółowy opis życia gajdzina (mieszkającego na stałe obcokrajowca) we współczesnej Japonii. Narratorem jest Marcin: Polak, absolwent filologii angielskiej, student kulturoznawstwa na jednym z tokijskich uniwersytetów, nauczyciel języka angielskiego, salaryman (pracownik firmy, najczęściej w garniturze), biznesmen konsultant (pracujący na własny rachunek). Ta...

Jeśli tkwisz znudzony(-a) w fotelu przed telewizorem albo wracasz zmęczony(-a) z pracy, z uczelni, jeśli codzienność wyssała z ciebie wszelkie życiowe siły, to sięgnij po "Bezsenność w Tokio"! Nie chciałabym się rozpisywać o wiedzy kulturowo-podróżniczej, jakiej dostarczyła mi ta książka, lecz zwięźle i krótko wspomnieć o tym, jak różnorodne i piękne jest życie (mimo chwilowych stanów depressus progressus). Autor spędził w Japonii dziesięć lat, ale jakich lat... Zdobył wspaniałych przyjac...

Do autobusu jadącego 10 godzin w bliżej określonym kierunku został mi jeden dzień. I jak tu jechać bez książki? Bezradna spojrzałam w rankingi biblionetkowiczów. Natknęłam się tam na książkę, którą chciałam Wam gorąco polecić. Zaczęłam ją czytać z rezerwą, ponieważ nie lubiłam Japonii do długiego weekendu 2006 r. Później oszalałam za sprawą pewnego gajdzina na punkcie jej specyfiki, śmiesznej łatwowierności, serdeczności, uporządkowania. Szkoda gadać - Japonia zasadniczo różni się od Polski. I t...

Czyta się świetnie. Z tej jednej książki dowiedziałam się więcej o Japonii niż przez całe swoje życie. Też wierzyłam, że tam wzystko sterowane jest komputerowo i że na każdej ulicy są hotele kapsułkowe. Ale że nie mają centralnego ogrzewania, to mi się jakoś nie chce wierzyć. Pouczająca i napisana z dużym poczuciem humoru. Ten facet napisał kapitalną książkę.

Ostatni raz przeczytałam książkę jednym tchem, to znaczy w jedną noc, dwanaście lat temu. Tej książki po prostu nie sposób odłożyć, kiedy raz zacznie się ją czytać. Autor dokonał rzeczy niezwykłej. Stworzył tak kolorowych bohaterów (a może stworzyło ich samo życie?), opisał ich perypetie z tak ogromnym poczuciem humoru, że wciągnął mnie w temat, który nie tylko mnie nie interesuje, ale wprost przysięgłam nie dotknąć następnej książki o Japonii. Kraj niby ciekawy, ale prawie wszystko, co na te...

Japonią interesuję się od zawsze, można powiedzieć, że nie pamiętam nawet, kiedy ta fascynacja się zaczęła. Dlatego staram się czytać to, co o Japonii wpadnie mi w ręce. Interesują mnie właśnie również relacje z życia "gaijinów" w Japonii, ich postrzeganie tego kraju, ich doświadczenia. I to, w jaki sposób Japonia, ten jeszcze do nie tak dawna niedostępny nam kraj (czy mimo wszystko teraz jest on dla nas aż tak dostępny? do przemyślenia...) wita owych obcych. Jak ich przyjmuje? To wszystko mo...

Książkę kupiła moja żona, która interesuje się Azją i egzotycznymi kulturami. Ja nie interesuję się specjalnie ani jednym, ani drugim, ale kiedy zobaczyłem, że połknęła 400 stron w 2 dni, wziąłem do ręki... i już nie odłożyłem. Jest to powieść o przygodach paru osób (w tym Polaka) w Japonii, napisana świetnym, żywym językiem, pełna fascynujących historii i nieprzeciętnego poczucia humoru. Czyta się dosłownie "jednym tchem". Ciekawostka: cała książka jest napisana w czasie teraźniejszym. N...

"Co ja tutaj robię?

Myśl ta nie ma - wbrew pozorom - podstaw filozoficznych ani muzycznych, a jedynie odnosi się do spostrzeżenia, że pedałując cały czas mniej więcej prosto, dotarłem do punktu wyjścia, czyli małego, ciemnego zaułka na tyłach sklepu monopolowego, prawdopodobnie w dzielnicy Kanamecho [czyt. kanamecioo]. Coś na tym sklepie jest napisane i nawet drugi znak od lewej wygląda jakoś znajomo... może to nama, czyli surowy? Czy tak się pisze Shinamachi?

Ulica, oczywiście, nie ma nazwy; jest na to za mała. Wskakuję na siodełko i już mam ruszać, kiedy w jednej z bocznych alejek okalających sklep dostrzegam coś obiecującego: automat z napojami. Zawsze warto sprawdzić - do tajników sztuki przetrwania na tokijskiej ulicy należy wiedza, że w każdej wiosce można znaleźć jeden automat, który - dziw nad dziwy - jest zepsuty, czyli można w nim kupić piwo, sake, czasem japońską whisky (paskudztwo) albo japońską wódkę (wyjątkowe paskudztwo) dwadzieścia cztery godziny na dobę. Podjeżdżam bliżej - JEST! Ciemne przyciski; można kupić piwo. Normalnie wszystkie przyciski do wybierania różnych puszek z piwem zgodnie z wymogami prawa japońskiego powinny być od godziny 23:00 podświetlone czerwonym znakiem: wyłączone.

Pokrzepiony na ciele i duchu kupuję jeszcze jedną puszkę (220 jenów, raz się żyje) i odjeżdżam szukać dalszych przygód. Daleko nie zajechałem.

Dwóch miejscowych policjantów, leniwie pedałując na swoich stalowych rumakach, wyraźnie kieruje się z drugiego końca ulicy w tę stronę".


Marcin Bruczkowski urodził się w 1965 roku w Warszawie. W latach 1983-1986 studiował anglistykę na Uniwersytecie Warszawskim, po czym wyjechał na studia kulturoznawcze do Tokio. Miał wrócić za rok, tymczasem spędził w Japonii dziesięć lat (jak twierdził, ze względu na wyjątkową urodę Japonek); potem pięć lat mieszkał w Singapurze. Pracował jako informatyk, nauczyciel, tłumacz, inżynier dźwięku, projektant graficzny i... perkusista. W 2001 roku wrócił do Warszawy, gdzie mieszka z żoną Kit Fui i synem Alexandrem.

[Wydawnictwo Rosner & Wspólnicy, 2004]

„Bezsenność w Tokio” była niegdyś wielkim bestsellerem i w pełni zasługuje na to miano. Książka jest rewelacyjnym przewodnikiem po obcej kulturze, obcym mieście, obcej cywilizacji. Za przewodnika mamy Polaka, który mieszkał przez kilka lat w Tokio, człowieka zafascynowanego nową kulturą, bacznego obserwatora, nie tylko zauważającego widoczne różnice kulturowe, lecz również wnikającego głębiej, próbującego zrozumieć i przyzwyczaić się do nowego otoczenia. Bruczkowski serwuje czytelnikowi szereg a...

Tyle ciekawych recenzji sprawiło, że zapragnęłam dowiedzedzieć się czegoś o Japonii od tego autora. I tu rozczarowanie, gdyż lubię książki, które są tak interesująco napisane, że pozwalają mi przy czytaniu zapomnieć o wszystkim innym. I na dodatek każą po każdej przerwie szybko do nich wracać. Tu tego nie miałam. Uważam, że jest nudnawa i napisana przez kogoś, kto nie ma specjalnych zdolności literackich. Książka zawiera oczywiście wiele informacji o życiu w Japonii, tradycjach, kulturze. Nastaw...