Książka: Drood

"Ch*ja się znasz" - pochwalił w komentarzu moją opinię o "Hyperionie" anonimowy czytelnik. Nieistotne, jak bardzo obojętny i niewzruszony bywam, zawsze miło jest przeczytać dobre słowo, być poklepanym po cyber-plecach przez całkowicie obcą osobę po drugiej stronie kabla. Też jestem próżny, łasy na komplementy, choć zazwyczaj zbywam je milczeniem i rumieńcem. W tym przypadku nie wystarczyło jednak anonimowemu czytelnikowi siły i bogactwa argumentów, bym pod wpływem jego komentarza sięgnął po powi...

Dawno nic nie przeraziło mnie tak, jak okładka "Drooda" (wyd. MAG, 2012). Serio. Nie to, że jest słaba, wręcz przeciwnie. Ale jest w niej coś takiego, że po prostu nieswojo się czuję, patrząc na nią. Na tyle nieswojo, że do czytania rozebrałam z niej książkę i odłożyłam na bok. Nie pomogło. Schowałam ją więc pod stertą papierów, ale nadal nie było dobrze. W końcu, by nie zerkać nerwowo w stronę leżących obok papierzysk, musiałam okładkę wynieść z pokoju. Pomogło, mogłam spokojnie doczytać znakom...

Dawno już nie czytałem… nie, nie – to nie to, co myślicie – czytałem bowiem jeszcze przed kilkunastu minutami, dzięki czemu stwierdzić mogę (a nawet muszę), że dawno już nie czytałem takiego  a r c y d z i e ł a[1]. Oto skończyłem właśnie lekturę powieści, którą nie bez kozery Stephen King nazwał arcydziełem suspensu. King myli się jednak, bowiem "Drood" Dana Simmonsa nie jest arcydziełem wyłącznie suspensu – ta powieść jest wielka pod każdym względem. Niektórzy recenzenci wprawdzie za wad...

Biografie wielkich ludzi często kryją niejasne wątki. Jeden z największych klasyków światowej literatury, Charles Dickens, pod koniec życia przejawiał dziwną fascynację najciemniejszymi zaułkami Londynu. Ten tajemniczy fakt Dan Simmons postanowił wykorzystać jako główną oś "Drooda". Jaki jest efekt? Wyśmienity. Mamy rok 1865. Od ponad dwudziestu lat Londynem wstrząsają tajemnicze morderstwa. Nikt nie jest w stanie wyjaśnić, kto i dlaczego dopuszcza się zbrodni. Właściwie to prawie nikt się ty...

9 czerwca 1865 roku Charles Dickens – najsłynniejszy i najpopularniejszy powieściopisarz na świecie, będący u szczytu sławy i zdolności twórczych – jadąc pociągiem do Londynu w towarzystwie swojej potajemnej kochanki, przeżył katastrofę kolejową, która na zawsze zmieniła jego życie.

Czy po tym wypadku zaczął prowadzić mroczne podwójne życie? Czy conocne eskapady do najohydniejszych londyńskich slumsów i nasilająca się obsesja na punkcie ukrytego przed światem podziemnego Londynu, trupów, grobowców, morderstw, palarni opium i rozpuszczania zwłok w dołach z wapnem były tylko przejawem zwykłej pisarskiej ciekawości, czy jednak czymś znacznie bardziej przerażającym?

Podobnie jak w "Terrorze", Dan Simmons w sposób nienaganny sięga po prawdziwą historię, by na jej bazie snuć fantastycznie wciągającą i budzącą grozę opowieść. Oparty na faktach z życia Charlesa Dickensa i opowiedziany przez Wilkiego Collinsa (przyjaciela Dickensa, częstego współpracownika, a także potajemnego rywala kojarzącego się z mozartowskim Salierim), "Drood" zgłębia nierozwikłane tajemnice ostatnich lat życia pisarza, a także, być może, odsłania sekret ostatniego, niedokończonego dzieła Dickensa, "Tajemnicy Edwina Drooda". Mrożący krew w żyłach, niedający się zapomnieć i absolutnie oryginalny – "Drood" to Dan Simmons w szczytowej formie.

[MAG, 2012]