Książka: Złamane pióro

Zastanawiam się, dlaczego "Złamane pióro", choć ukazało się już trzy lata temu, nie jest przebojem literackim? Bardzo rzadko się zdarza, aby powieść polskiego twórcy wkradła się do mojego serca, a tej się to udało... Emily stoi na rozdrożu: za nią traumatyczna przeszłość, przed nią – nieokreślona przyszłość. Dziewczyna potrzebuje azylu, oderwania się od miasta, dlatego przeprowadza się na wieś, do domu dziadków, gdzie czuła się szczęśliwa. Tam właśnie postanawia napisać swoją pierwszą powieś...

Genialna powieść szczecińskiej autorki.


"Teraz zobaczyłam ów niezwykły znak nadający jej status Naznaczonej. Znak przynależności i własności Porządkowych. Wytatuowany lub wypalony na całej długości wewnętrznej krawędzi przedramienia, przedstawiający piękne, pęknięte w połowie pióro. Naznaczona złamanym życiem już w chwili narodzin..."

(Fragment rozdziału "Naznaczona")


"Taboret, regulacja wysokości, spódnica podciągnięta do połowy rozchylonych ud... Idealna twardość klawiatury. Chwila świętobliwego skupienia. Oddałam mu się cała, napierając z pasją i namiętnością. Palce same wybrały. Etiuda Rewolucyjna... Mały fragment... Głęboki, filozoficzny, czysty dźwięk. Rozedrgane ciało rozgrzało się do stu stopni, zespalając w namiętności z doskonałym czarnym organizmem. Takiego ognia, opętania i obsesyjnej miłości ten utwór nigdy nie doświadczył. Chopin przewrócił się w grobie. Skończyłam, ciężko oddychając, oblana potem. Zaspokojeni patrzyliśmy na siebie z miłością. Nie mogłam wyrównać oddechu. Chyba tylko z Jacobem mogłoby być lepiej - pomyślałam i roześmiałam się w głos".

(Fragment rozdziału "Miasto")

[Poligraf, 2012]