Książka: Pięćdziesiąt twarzy Greya

Chyba każdy z nas słyszał o tej serii. Zapewne wiele z kobiet sięgnęło po tę książkę, gdy było o niej głośno. Przyznam, że gdy tylko została wydana, sama pochłonęłam jej zawartość, mimo iż jeszcze wtedy czytanie nie było moją pasją i to była moja pierwsza tego typu książka. Jeśli jesteście ciekawi, co po tych dziesięciu latach o niej myślę, gorąco zachęcam do czytania dalej. Młoda studentka Anastasia w zastępstwie za przyjaciółkę ma przeprowadzić wywiad z pewnym biznesmenem, który jest sponso...

To, że w ogóle przeczytałem tę książkę, jest wyłączną winą narzeczonej mojego kolegi. Podczas jednej z naszych wycieczek w góry adaptacja książki leciała akurat w telewizji, więc po namowach dziewczyny zgodziliśmy się film obejrzeć. Chociaż "obejrzeć" to w moim przypadku spore nadużycie, ponieważ połowę filmu, prawdopodobnie z tych "emocji", przespałem. Koleżance ogromnie się podobał, więc naiwnie pomyślałem, że może warto dać książce szansę, może faktycznie coś tracę. No i straciłem, czas potrz...

Dobrze widzisz. Przeczytałem "Pięćdziesiąt twarzy Greya". Trafił się dogodny moment i okazja, ciekawość zwyciężyła, a teraz już rozlane mleko, poobiednia musztarda i nic nie zmaże tej plamy. Mogę sprzedać swój egzemplarz, z rozpaczą podrzeć go na strzępy, rytualnie spalić wyjąc przy pełni księżyca, ale już zawsze będę tym, który przeczytał "Pięćdziesiąt twarzy Greya". Skaza na całe życie. Rzecz jasna istnieje też niewielka szansa na to, że podświadomie mocno pragnąłem przeczytać tę książkę, że m...

Jest taka powieść, którą przeczytał już niemal każdy mól książkowy. Jest taka historia, którą znają zarówno wielbiciele książek, jak i ci, którzy przygodę z literaturą zakończyli na pobieżnym przestudiowaniu elementarza pierwszoklasisty. Tę opowieść z wypiekami na twarzy czytały skromne dziewczęta i przebojowe kobiety. Granatowe tomy wystawały z eleganckich torebek i hipsterskich (sic!) plecaków. Szybko znikały z księgarnianych półek, a do bibliotecznych egzemplarzy ustawiały się długie kolejki....

Otwieram lodówkę, a tu… Christian Grey. Naprawdę, jeszcze zanim książka trafiła do polskich księgarń, było o niej głośno. Najpierw natknęłam się na artykuł w tonie lamentacyjnym (w stylu „kobiety tyle się namęczyły, żeby się wyzwolić, a tu powrót do starego układu pan - poddana, ach, ten patriarchat”), potem ktoś pytał na forum Biblionetki, o co idzie z tym Greyem, a gdy wreszcie mój luby zapytał, czy ja to kojarzę, doszłam do wniosku, że chyba jednak się pochylę nad tematem. Mimo wszystko lubię...

Młoda, niewinna studentka literatury Anastasia Steele jedzie w zastępstwie koleżanki przeprowadzić wywiad dla gazety studenckiej z rekinem biznesu, przystojnym i zamożnym Christianem Greyem. Mężczyzna od pierwszych sekund spotkania fascynuje ją i onieśmiela. W powietrzu wisi coś elektryzującego, czego dziewczyna nie potrafi nazwać, a może tylko się jej wydaje? Z prawdziwą ulgą kończy rozmowę i postanawia zapomnieć o intrygującym przystojniaku.

Plan spala jednak na panewce, bo Christian Grey zjawia się nazajutrz w sklepie, w którym Anastasia dorywczo pracuje. Przypadek? I do tego proponuje kolejne spotkanie.

W tym miejscu kończy się „disneyowskie” love story, choć młodziutka, niedoświadczona dziewczyna nie wie jeszcze, że Christian opętany jest potrzebą sprawowania nad wszystkim kontroli i że pragnie jej na własnych, dość niezwykłych warunkach… Czy dziewczyna podpisze tajemniczą umowę, której warunki napawają ją strachem i fascynacją? Jaki sekret skrywa przeszłość Christiana i jak wielką władzę mają drzemiące w nim demony?

[Sonia Draga, 2012]

Naprawdę nie rozumiem, o co tyle szumu. Bo seksu w tej książce sporo? Bo jest wiązanie, skuwanie i pieprzenie zamiast waniliowego seksu? A czy ktoś zajrzał pod podszewkę? Przez lata słuchałam opinii ludzi, którzy "Pięćdziesiąt twarzy Greya" czytali i byli oburzeni oraz tych, którzy oficjalnie nie czytali, ale doskonale znali treść (aż taki wstyd się przyznać, że się książki czyta? No ej!). W końcu zdecydowałam się sama sięgnąć po tę książkę. I mam bardzo mieszane uczucia. Przede wszystkim wc...

Wspaniała książka, czytałam ją jednym tchem. Lubię takie napięcie, kiedy człowiek, czytając, wszystko sobie wyobraża i próbuje przewidzieć, co może się wydarzyć. POWIEŚĆ UZALEŻNIA, JEST ŚWIETNA! Polecam.