Książka: Pamiątkowe rupiecie: Biografia Wisławy Szymborskiej

Co roku na przełomie września i października wielbicieli słowa pisanego na całym świecie elektryzuje jedno pytanie – kto zostanie uhonorowany Literacką Nagrodą Nobla. Podobnie było 18 lat temu – padały różne nazwiska, robiono zakłady, licytowano się osiągnięciami poszczególnych kandydatów, aż wreszcie 3 października 1996 roku wszystko stało się jasne – najbardziej prestiżową literacką nagrodę otrzymała polska poetka Wisława Szymborska. Przyznam, że wówczas z jednej strony ogarnęły mnie radość...

Jako osoba niezainteresowana szczególnie poezją naszej najświeższej noblistki, na samym początku tego tekstu chciałabym sformułować dwie uwagi. Po pierwsze, biografia autorstwa Bikont i Szczęsnej stanowi idealne kompendium wiedzy na temat Szymborskiej, i to zarówno jej życia, jak i twórczości; po drugie, po lekturze tej niemałej przecież książki deklaruję, że na tym moja przygoda z poetką się nie skończy. Jestem zachwycona, rozentuzjazmowana i nie będę tego ukrywać. Zacznijmy od fotografii. ...

Czym jest dobra biografia? Ani laurką, składającą się z samych pochwał i superlatywów, a wstydliwie przemilczającą wszelkie ciemne strony portretowanej postaci, ani zbiorem niepotwierdzonych plotek i oskarżeń, przed którymi delikwent już się nie obroni. Nie mówię tu o biografiach pisanych za życia podmiotu, które uważam za nieporozumienie; skoro gatunek ten jest z definicji opisaniem całego życia, podobne posunięcie w stosunku do osoby żyjącej wygląda trochę na danie jej do zrozumienia, że zrobi...

Pierwsza pełna biografia Wisławy Szymborskiej.


Wisława Szymborska nie była zachwycona, kiedy dowiedziała się, że Anna Bikont i Joanna Szczęsna piszą o niej książkę. Unikała opowieści o swoim życiu prywatnym, uważając zwierzenia osobiste za coś niestosownego. Autorkom udało się jednak namówić ją na spotkanie, które przerodziło się w niezwykle osobistą podróż, odkrywającą nawet przed nią samą wiele zaskakujących faktów i historii rodzinnych. W cyklu rozmów Poetka w niepowtarzalny i zabawny sposób komentowała etapy swego życia i meandry twórczości.

Jej opowieść uzupełniają tutaj wspomnienia przyjaciół oraz subtelne interpretacje wierszy i felietonów Szymborskiej.

"Pamiątkowe rupiecie" są pierwszą pełną biografią Noblistki, gruntownie uzupełnioną w stosunku do wydania, które ukazało się po Nagrodzie Nobla. Autorki dopisały historię burzliwych i bujnych ostatnich piętnastu lat życia Poetki. Dotarły do wielu nieznanych dotąd szczegółów z jej życia, wzbogaciły niepublikowanymi nigdzie fotografiami. Portret niezwykłej bohaterki tej opowieści nabrał powagi i głębi, nie tracąc przy tym swej lekkości.

Śmierć Poetki zamknęła jakiś rozdział w historii polskiej literatury. Czytając tę fascynującą biografię, pełną anegdot i wierszy, opisów podróży i przyjaźni, możemy posmakować klimatu Epoki Szymborskiej.

[Znak, 2012]

O posiadaniu sekretarza myślała już wcześniej, od dawna męczyło ją bowiem załatwianie spraw urzędowych, prowadzenie korespondencji, bieganie na pocztę, regulowanie rachunków. Ale teraz sprawa stała się paląca. Teresa Walas poleciła jej swego studenta. Szymborska na dzień dobry z rozpaczą wskazała mu niemilknący telefon. Michał Rusinek pochylił się nad aparatem, stwierdził, że nie można go wyłączyć, bo gniazdko jest za szafą, a szafa przymocowana do ściany, poprosił o nożyczki i przeciął kabel....

Trzeba powiedzieć, że bardzo bałam się zacząć czytać o Noblistce. Ku mojemu zaskoczeniu książka całkowicie mnie pochłonęła i zachwyciła. Jednego zbędnego zdania! Żadnego "zgrzytu", nudy. Spójność! Lekkość pióra Anny Bikont i Joanny Szczęsnej! To wszystko sprawia, że biografia jest znakomita. Noblistka, jak za życia, nikogo nie obciąża, nie przytłacza. Oczarowuje zaś, pojawia się dyskretnie, raz zerka z fotografii, raz mówi do nas poprzez cytowane wiersze (także limeryki urocze i dowcipne). J...