Honoré de Balzac był tytanem pracy, pisał po dwanaście godzin dziennie, stojąc przy pulpicie i wypijając morze kawy. Zajmował się także robieniem interesów, ale że nie miał do nich szczęśliwej ręki – nieustannie tonął w długach. Przy tym wszystkim cenił sobie luksus i prowadził bujne życie towarzyskie.
W swoich książkach krytykował stany niższe, jednak zecerzy składający jego książki czytali je z zachwytem. Elity nie chciały przyjąć go w swoje szeregi, nie dostał się do Akademii, nie wybrano go posłem. Kościół katolicki, któremu pragnął służyć, wpisał wszystkie jego książki na indeks.
Niedługo po ślubie z ukochaną, Polką Eweliną Hańską, zaczął podupadać na zdrowiu. Zmarł w wieku zaledwie 51 lat, wyczerpany postępującą chorobą serca.
Stefan Zweig w niezwykle żywy i ciekawy sposób opisuje historię życia i twórczości wielkiego pisarza. Ukazuje potęgę geniuszu Balzaka i jego ludzkie słabości.
"Nagła decyzja dwudziestoletniego syna, że chce być pisarzem, poetą, w każdym razie zaś człowiekiem wolnym i twórczym, nie żadnym notariuszem lub adwokatem, podziałała na jego nieprzeczuwającą niczego rodzinę jak grom z jasnego nieba. Porzucić pewną karierę? Balzac, wnuk szanownych Sallambierów, ma uprawiać zawód tak podejrzany jak literatura? A gdzie gwarancja, gdzie pewność solidnych i niezawodnych zarobków? Literatura, poezja – na taki zbyteczny luksus może sobie pozwolić książę de Chateaubriand, który gdzieś w Bretanii posiada piękny zamek, albo pan de Lamartine, a choćby syn generała Hugo, ale w żadnym razie nie syn mieszczańskiej rodziny. A po wtóre, czy ten niewydarzony chłopak okazał kiedykolwiek najlżejszy ślad uzdolnienia? Czy kiedykolwiek napisał piękne wypracowanie lub opublikował wiersze w prowincjonalnym piśmie? Nigdy! We wszystkich szkołach siedział w oślej ławce, w łacinie był na trzydziestym drugim miejscu, nie mówiąc już o matematyce, która przecież dla każdego porządnego kupca winna być wiedzą najważniejszą".
fragment
"W moim pisarstwie głównie interesowało mnie psychologiczne przedstawienie postaci oraz ich życia; to właśnie mnie skłoniło, by napisać kilka szkiców i studiów biograficznych znanych ludzi".
Stefan Zweig
"»Balzac« był dla Zweiga opus magnum, nad którym pracował dziesięć lat. Miał być podsumowaniem jego doświadczenia jako autora i tego, czego nauczyło go życie".
Richard Friedenthal
[Wydawnictwo W.A.B., 2008]