Książka: Perfekcyjna niedoskonałość

Choć powieści Jacka Dukaja uwielbiam za każdorazową ucztę literacką, na którą zaprasza mnie autor, to jednak nie zdarzyło mi się komukolwiek ze znajomych polecić choćby jedną z jego książek. Sam nie wiem dlaczego, ale podejrzewam o to moją egoistyczną naturę. Nie mam potrzeby zachwalać twórczości Dukaja, a co więcej, chwilami mam wrażenie, że chciałbym jego powieści zachować tylko dla siebie. Tak jak sceptycznie podchodzę do założeń trójkąta, bo nie lubię się dzielić partnerką jak chrupkami w pi...

Krzywa Progresu wyznacza optymalny przebieg ewolucji każdej cywilizacji w każdym z możliwych wszechświatów. Uwidacznia zależność pomiędzy inteligencją a przystosowaniem, w miarę rozwoju gatunków. Najniżej znajdują się zwierzęta, dalej istoty myślące, ich wirtualne postacie istniejące na Plateau (dla ludzi są to na przykład phoebe), a później poprzez najróżniejsze inkluzje aż do inkluzji ultymatywnej - najwyżej i najlepiej przystosowanej istoty dla danego wszechświata. Na takiej konstrukcji r...

"Książka, którą po odwróceniu ostatniej kartki ma się ochotę natychmiast przeczytać jeszcze raz"* głosi anonimowy tekst na okładce i nie kłamie. Skończyłem i pomyślałem: "Boże! Może gdybym przeczytał drugi raz, to trochę więcej bym zrozumiał". Bo, niestety dla "Perfekcyjnej...", jestem takim upierdliwym czytelnikiem, który lubi wiedzieć, co czyta. Książka jest w wielkich partiach napisana monstrualnym, skomplikowanym do śmieszności językiem hiperzaawansowanej fizyki, matematyki i informatyki....

Nigdy wcześniej książek Dukaja nie czytałem, tak więc zaczynając się wgryzać w "Niedoskonałość", miałem mieszane uczucia. Dziwny język, niezrozumiałe zwroty i pojęcia... Ale gdy się już wczytałem, ugryzłem fabułę... Cóż, wielkie brawa dla Dukaja. Książka może i ciężka w zrozumieniu, ale za to ile satysfakcji z przeczytania. Czytasz książkę wieczorem, a rano jedziesz tramwajem i MYŚLISZ O NIEJ, o tym, co przeczytałeś, starasz się zrozumieć (co to jest inf, cesarz, inkluzja...) - a gdy już zrozumi...

Pierwszy tom cyklu "Progres" Jacka Dukaja rodzi więcej pytań, niż udziela odpowiedzi. Mamy tu Adama Zamoyskiego, który budzi się w dwudziestym dziewiątym stuleciu i nagle, cudownie zmartwychwstały, musi się odnaleźć w obcym świecie, pośród obcych praw – także tych rządzących światem fizycznym! – obcych ludzi... oraz istot postludzkich. Trudno zrozumieć te wszystkie nowe prawa, prawdę mówiąc, nie rozumiałam ich do końca książki i wielu nie rozumiem nadal. Ale nie jest to czytelnikowi do nicze...

To niemal nowa wersja „Powrótu z gwiazd”, choć bohater – Adam Zamoyski – nie tyle wraca z gwiazd, co zostaje wskrzeszony. Najpierw filtrują mu rzeczywistość (Hala Bregga i jego towarzyszy też dostosowywali stopniowo, nie mówiąc im wszystkiego), dopiero potem mówią prawdę prosto w oczy: jest 600 lat później, nic nie funkcjonuje tak jak pamiętasz, nic nie jest zrozumiałe. Ludzie mogą być po prostu ludźmi, czyli stahsami (standard homo sapiens), ale mogą też być phoebe, istniejącymi wyłącznie w kom...

Przyznam szczerze, że od dawna jestem wielkim fanem powieści Jacka Dukaja. Każdej kolejnej oczekuję z niecierpliwością i faktu tego nie zmieniła nawet "Extensa", która zupełnie nie przypadła mi do gustu. Kiedy po raz pierwszy zobaczyłem "Perfekcyjną niedoskonałość" w księgarni, wiedziałem, że w moich rękach spoczywa książka, która nie może mi się nie spodobać. I która, podobnie jak "Czarne oceany", zostanie przeze mnie połknięta w całości za jednym razem. Pierwsza strona to cudowne oszołom...

Pierwszy tom trylogii Jacka Dukaja o człowieku przekraczającym człowieczeństwo, manipulującym biologią i kulturą, czasem, przestrzenią i samą fizyką


Jest XXIX wiek. Adam Zamoyski, tajemniczy zmartwychwstaniec, tkwi w środku rozgrywki między cywilizacjami, ludźmi, nieludźmi i istotami postludzkimi. Konkurencja stanowi motor ewolucji - konkurują ze sobą rośliny, zwierzęta, ludzie, kultury, gospodarki. Zwycięża, kto lepiej wykorzystuje naturalne środowisko, zasoby planety, ostatecznie - prawa fizyki.

Zamoyski nie wie, jakim cudem znalazł się w świecie późniejszym od jego czasów o kilkaset lat, ma problemy z pamięcią i tożsamością - lecz najwyraźniej stanowi klucz do zwycięstwa w owej ewolucji. Kim tak naprawdę jest? Kim są ci, którzy go otaczają? Jakie tajemnice kryje Narwa, gdzie rozbił się statek Adama?


Książka, którą po odwróceniu ostatniej kartki ma się ochotę natychmiast przeczytać jeszcze raz. A potem jeszcze raz.


"Dukaj jak demiurg powołuje światy do istnienia, nadając im przy tym cywilizacyjną pełnię. Wymyśla edukację, stosunki rodzinne, modę, a nawet język. Przede wszystkim jednak pokazuje skutki genetycznego udoskonalania człowieka - nową hierarchię społeczną i nowe kłopoty z płcią. Z tych względów książkę czyta się świetnie - im dalej, tym lepiej. Kto wie, może będzie to powieść kultowa?".

Przemysław Czapliński


Jacek Dukaj (ur. 1974) - jeden z najciekawszych współczesnych polskich prozaików, którego książki zawsze są wyczekiwanymi wydarzeniami. Autor "W kraju niewiernych", "Czarnych oceanów", "Extensy", "Innych pieśni", "Perfekcyjnej niedoskonałości", "Xavrasa Wyżryna i innych fikcji narodowych" oraz "Lodu", pomysłodawca antologii "PL +50. Historie przyszłości".

Laureat Nagrody Fundacji im. Kościelskich, wielokrotny laureat Nagrody im. Janusza A. Zajdla, nominowany do Literackiej Nagrody Nike oraz - trzykrotnie - do Paszportu "Polityki".

Oficjalna strona internetowa autora: http://dukaj.pl

[Wydawnictwo Literackie, 2008]