Książka: Ogrody Księżyca

Imperium Malazańskie rozciąga się na wiele kontynentów. Jego armie toczą nieustające walki o podbój nowych ziem. Na Genabackis wojna trwa już dwanaście lat. Kolejne Wolne Miasta padają pod butem malazańskiego wojska. Właśnie toczą się decydujące starcia o przedostatnie z nich. Został jedynie Darudżystan, klejnot kontynentu. Sytuacja nie prezentuje się jednak wesoło dla Imperium. Wojska są wyniszczone, a posiłków nie widać. Do rozgrywki włączył się nowy gracz, tajemniczy władca latającej fort...

Rec. Karol Kosakowski Ocena: 3,5/6 Czarną pokrytą dziobami powierzchnię Chorągiewki Mocka pokrywały plamy rdzy, przypominające krwawe morza. Tym zdaniem zaczyna się jedno z najbardziej monumentalnych dokonań światowej fantastyki. Ogrody Księżyca Stevena Eriksona to pierwsza część liczącego ponad 9,000 stron (wyd. brytyjskie), dziesięciotomowego cyklu Malazańska Księga Poległych Jej lektura to podróż przez to, co teoretycznie fantastyka w swojej konwencji ma najlepszego do zao...

Steven Erikson (właściwie Steve Rune Lundin; ur. 1959 r.), z wykształcenia archeolog i antropolog, zadebiutował w 1999 roku powieścią fantasy. Można jednak powiedzieć, że od razu rzucił się na głębokie wody, gdyż zaplanował epopeję składającą się z dziesięciu tomów! Pierwszym z nich są właśnie "Ogrody Księżyca". Akcja utworu rozgrywa się w świecie opanowanym niemal całkowicie przez potężne Imperium Malazańskie. Imperium, jak to imperia zwykle mają w zwyczaju, stale rozszerza swoje granice pop...

Obok tego świata nie można przejść obojętnym. Czeka nas podróż w rejony mrocznej i obcej planety, w której rzeczy i istoty często nie są tym, czym się wydają. Podążać będziemy ścieżką tysięcy żołnierzy Imperium Malzańskiego - rządzonego przez okrutną cesarzową Laasen, a dążącego do podbicia całego kontynentu. Dane nam będzie poznać siły sprawujące władzę nad tym globem - zapomnianych, pradawnych bogów, żyjących równolegle z istotami śmiertelnymi, acz w innych wymiarach. W świecie tym liczy się w...

Krwawa i wyczerpująca wojna trwa już dwanaście lat. Rządzone twardą ręką Imperium Malazańskie podbija jedno Wolne Miasto po drugim. Jego niezwyciężone legiony, prowadzone przez potężnych czarodziejów, prą coraz dalej na południe – w kierunku legendarnego Darudżystanu…

Tam rozegra się ostatni akt dramatu. W eksplozji czarów z Malazańczykami zetrze się sam Anomander Rake, najpotężniejszy z żyjących magów, władca latającej fortecy Odprysk Księżyca…

Wcześniej jednak na ulicach metropolii dojdzie do zaciekłych zmagań. Imperialni Podpalacze Mostów – elitarna jednostka cesarzowej Laseen – rzucą wyzwanie zabójcom Rake’a i ich sprzymierzeńcom…

„Ogrody Księżyca” Stevena Eriksona są jednym z najlepszych debiutów fantasy ostatniej dekady – barwną, epicką opowieścią, oszałamiającą rozmachem kreowanej wizji, bogactwem świata i mnogością pomysłów.

[Wydawnictwo MAG, 2004]

Przeczytałem wiele pochlebnych opinii na temat "Ogrodów Księżyca" i zastanawiam się, skąd one się biorą. Erikson pisze tak fatalnie, jak Yeskov, albo jeszcze gorzej. Świat przez niego wykreowany to klaustrofobia (w porównaniu np. z "Grą o tron" i innymi książkami George'a Martina). Autor, aby stworzyć nastrój grozy, operuje tylko kiepskimi opisami krwi, ekskrementów i innych womitycznych ingrediencji. Niestety, na mnie to nie działa, wolę subtelną psychologię opisów Guya Gavriela Kaya (jeśli jes...

Skomplikowany świat, w którym łatwo się pogubić na początku, ale jeśli już go poznamy, to trudno będzie się z nim rozstać. Przymus sięgnięcia po kolejny tom jest zbyt silny, ale czy to źle? Nie, czytanie Eriksona to sama przyjemność. Autor tworzy fascynującą, magiczną opowieść, od której po prostu nie sposób się oderwać. Warto przebrnąć przez pierwszy tom, choć nieraz trzeba wertować kartki, żeby sobie przypomnieć, co się działo tych kilka, kilkadziesiąt czy kilkaset stron wcześniej, żeby skoja...

Nie wiem dlaczego, ale czytając tę książkę czułem się, jakbym czytał "Czarną Kompanię". Może to przez rys fabularny *SPOILER* kompania imperium wplątana w intrygę mającą na celu jej zniszczenie *KONIEC SPOILERA*, a może imiona (ksywki) bohaterów? W żadnym wypadku nie mogę zarzucić "Ogrodom..." wtórności, jednak mimo wszystko pewne uczucie déjà vu pozostało. Co nie przeszkodziło mi dać ocenę 6. Polecam.