Książka: Listy

"Lektura korespondencji Stanisława Lema i Sławomira Mrożka jest dla czytelnika niezwykłym przeżyciem, spotykają się tu bowiem dwie wybitne i niepodobne do siebie osobowości pisarskie, które chcą owo spotkanie maksymalnie wykorzystać, aby spojrzeć na siebie z innej strony, cudzymi oczyma".

Pisarzy połączył jednak nie tylko wspólny fach, ale i jedna pasja - samochody: nie przypadkiem przeszli na ty, kiedy Mrożek nabył samochód marki P-70, protoplastę późniejszego trabanta.

"Obydwaj należeli do wąskiej, nawet w skali całego globu, wspólnoty ludzi o wybitnej inteligencji i krytycyzmie, co ujawniało się w wymienianych czasem sądach na temat światowej literatury czy myśli społecznej. (...)

Korespondencja dwóch świetnych pisarzy jest cennym dokumentem nie tylko intelektualnej przyjaźni, nie tylko też przynosi wiadomości z ich warsztatów twórczych w latach, kiedy pracowali najbardziej efektywnie. Jest dokumentem epoki w całym jej nieposkładaniu: wielkość towarzyszy tu głupstwu, intelektualna błyskotliwość - absurdom codzienności, osobiste wyznania - nieuniknionym przemilczeniom, którym patronują czujnie służby specjalne".

(ze wstępu Jerzego Jarzębskiego)


Stanisław Lem (ur. 1921 we Lwowie - zm. 2006 w Krakowie) - pisarz, filozof i futurolog, przedstawiciel nurtu fantastyki naukowej; jego wpływ na światową literaturę SF krytycy porównują do wpływu Herberta G. Wellsa i Olafa Stapledona.

Sławomir Mrożek (ur. 1930 w Borzęcinie) - pisarz, prozaik, dramaturg i rysownik; w latach 1963-1996 na emigracji, w latach 1996-2008 mieszkał w Krakowie, obecnie w Nicei.

[Wydawnictwo Literackie, 2011]

Czytałam tę książkę strasznie dłuuugo, dobrze ponad rok. Początek mnie wciąż zniechęcał – chichranie i samochody, niewiele więcej, no to odkładałam na dłuższy czas. Aż się zawzięłam. I słusznie – jak już dojrzeli, to jakoś zaczęli do siebie mądrzejsze rzeczy pisać. Obaj są niesamowici. Świetne analizy rzeczywistości. Polecam gorąco, ale tak od 200 strony. Oczywiście zapałałam chęcią poczytania sobie Lema. I to nie tego s.f., ale naukowego czy literacko-eseistycznego. Recenzje i wstępy do nie...

To, co mnie lękało, straszyło, co opisywałem w I wyd. "Summy" jako plagę przyszłości, potop informacji, to przecież już jest faktem, świat rozpada się z wolna na informacyjne enklawy, nie koniec i na tym, coraz mniej się czyta w stosunku do całości tego, co do czytania jest, chociaż w liczbach absolutnych może, kto wie, i więcej się czyta, ale decyduje ten procent, nie wiem, jak gdzie indziej, ale taka ilość, przy niepodwyższaniu strychulca kryteriów, to straszne, ona jest naprawdę lawiną, w kt...