Książka: Nim zawisną na szubienicy

Niewiele przeczytanych w tym roku książek przypadło mi do gustu tak, jak "Samo ostrze" Joego Abercrombiego, które powinno w pełni zadowolić każdego fana dobrego fantasy: mamy tu interesujących, niebanalnych bohaterów, żywe dialogi, barwny świat przedstawiony oraz intrygującą, wielowątkową fabułę. Środkowy tom trylogii "Pierwsze prawo", "Nim zawisną na szubienicy", nie zawodzi oczekiwań i posiada wszystkie zalety pierwszej części. Akcja rozpoczyna się niedługo po zakończeniu poprzedniej książk...

Rewelacyjna kontynuacja "Samego ostrza"!


Jak masz bronić miasta otoczonego przez wrogów i rojącego się od zdrajców, kiedy sprzymierzeńcy nie są godni zaufania, a twój poprzednik zniknął bez śladu? Wystarczy, by oprawca chciał umknąć – gdyby mógł chodzić bez laski – lecz inkwizytor Glokta musi poznać odpowiedzi na pewne pytania, nim armia gurkhulska zapuka do bram.

Przez granicę Anglandu wlewają się szerokim strumieniem Północni, by wzniecać pożogę i zabijać w zimnym i skutym lodem kraju. Następca tronu, książę Ladisla, pragnie pokonać ich i zdobyć wieczną chwałę. Jest tylko jeden problem: ma pod swymi rozkazami najgorzej uzbrojoną, najgorzej wyszkoloną i najgorzej dowodzoną armię na świecie.

Bayaz, Pierwszy z Magów, prowadzi grupę śmiałków przez ruiny przeszłości, by wypełnić misję. Kobieta, która budzi najgłębszą nienawiść na Południu, mężczyzna, który budzi największy strach na Północy, i najbardziej zarozumiały i samolubny młodzieniec w Unii to niezwykli towarzysze i jednocześnie śmiertelnie groźni – gdyby nie darzyli się nawzajem tak głęboką nienawiścią.

Pradawne sekrety zostaną ujawnione. Krwawe bitwy będą kończyć się zwycięstwem albo klęską. Zawzięci wrogowie otrzymają przebaczenie – nie wcześniej jednak, nim zawisną na szubienicy.

[ISA, 2011]