Książka: Zapiski stanu poważnego: Powieść dla kobiet oraz płci pozostałych

Moje debiutanckie spotkanie z prozą Moniki Szwai odbyło się za pośrednictwem fachowych "polecanek", czyli moich zaczytanych przyjaciółek (w końcu to literatura kobieca!), które po namyśle poleciły "Zapiski stanu poważnego" jako najlepszą książkę do pierwszego kontaktu z autorką. Wybrały dobrze, bo "Zapiski" wspominam bardzo mile i na pewno sięgnę po jej inne książki. Kogoś mi to pisanie przypomina - i to nie jedną osobę, a od razu dwie. Przede wszystkim mamy tu Chmielewską, z całą jej babską ...

To najlepsza książka Moniki Szwai!!! Wartka akcja wciąga czytelnika już od pierwszego zdania powieści. Dowiadujemy się wówczas, że główna bohaterka - "zakręcona" reporterka telewizyjna - jest w ciąży. Niestety, tatusia brak. Istnieje dwóch potencjalnych kandydatów na biologicznego ojca. Wkrótce zjawia się kolejny mężczyzna w życiu pani redaktor. Na dodatek jej własny ojciec, dowiedziawszy się, że zostanie dziadkiem, zamierza szukać dla niej przez ogłoszenie kandydata na męża. Co zrobi Wika? ...

Monika Szwaja jest dziennikarką telewizyjną, co bardzo widać w tej książce. Wiktoria bardzo kocha swoją pracę w telewizji oraz ludzi z nią wspołpracujących. Lalka - jej przyjaciółka - to główna bohaterka "Romansu na receptę" Szwai i, szczerze mówiąc, najlepiej najpierw przeczytać"Zapiski stanu poważnego", zanim przeczytamy o perypetiach Lalki. Telewizja, telewizja i jeszcze raz telewizja. Nagrania, wywiady, montaże - wszystko świetnie połączone z poszukiwaniem ojca dla nienarodzonego jeszcze ...

Wiktoria - reporterka telewizyjna około trzydziestki - niespodzianie, tuż przed wyjazdem na zdjęcia, dowiaduje się, że zostanie mamusią. Mamusią - proszę bardzo, tylko gdzie jest tatuś do kompletu? Na reporterskim horyzoncie pojawia się wprawdzie ktoś, kto by się nadał, ale niestety - ma on pewne felery, które uniemożliwiają wydanie się za niego i tzw. „szczęśliwy happy end”. Poza tym co zrobić z tą koszmarną, stresującą, wyczerpującą, ukochaną pracą? Doprawdy, dziecko takiej matki musi wykazać niezłą siłę charakteru, żeby urodzić się w przepisowym terminie.

Sporo w „Zapiskach” prawdziwej telewizji, tej codziennej, nie gwiazdorskiej, takiej od podszewki. Co sympatyczniejsze postacie autorka żywcem przeniosła z rzeczywistości. Monika Szwaja przyznaje się między innymi do podobnego fioła telewizyjnego, jaki ma bohaterka „Zapisków”. Przyjaciele twierdzą życzliwie, że obie są tak samo „zakręcone”...

[Prószyński i S-ka, 2004]