Książka: Maskarada

„Maskarada” okazała się kolejną opowieścią ze Świata Dysku, po której pierwszym czytaniu nie zostało śladu w moich lekturowych zapiskach. A przecież zapamiętałam ją bardzo dobrze, bo nie mogłam nie zapamiętać bohaterki, która „pewnego dnia obudziła się z przerażającą świadomością, że żyje z brzemieniem wspaniałego charakteru. Po prostu. Aha, i niezłych włosów. Właściwie to nie charakter był problemem, lecz »ale«, które ludzie zawsze dodawali, kiedy o tym wspominali. »Ale za to ma wspaniały c...

Specjaliści od teorii inflacji mruczą ostatnio coś o tym, że nasze multiversum jest tylko jednym z wielu w otchłani nieskończoności. Ameryki nie odkryli. Podobną sytuację możemy dostrzec za oknem - różne specyficzne miejsca i środowiska naznaczone są własną rzeczywistością, własnymi prawami fizyki (a niekiedy i własnymi przepisami na spaghetti), i dopiero zsumowanie ich wszystkich daje nam otaczający nas świat. Jak kibice czy książkomaniacy, tak i wspomniani fizycy – wszyscy żyją w swoim małym, ...

Kiedy jedna z wiedźm zostaje królową, a jej potencjalna następczyni wyrusza do Ankh-Morpork, by śpiewać w Operze, to jest to wyśmienita okazja dla babci Weatherwax i niani Ogg, żeby powtrącać się trochę w nie swoje sprawy. Tym bardziej że mają w mieście niedokończony interes z pewnym wydawcą... Opera jako taka jest dziwna sama w sobie. Spróbujcie sobie do tego wyobrazić, że ta Opera jest prowadzona przez wytwórcę serów, grasuje w niej Duch, z którego powodu mdleją tancerki (zaprzeczając, że t...

Przedstawienie trwa, póki nie zaśpiewa gruba dama!

Upiór grasuje w budynku Opery w Ankh-Morpork. Nosi maskę białą jak kość i terroryzuje cały zespół, w tym nieśmiertelnego Enrico Basilicę, który je bez przerwy, nawet kiedy śpiewa. Głównie spaghetti w sosie pomidorowym. Czy jest lepszy sposób na pozbycie się upiora niż czarownica?

Na scenę wkracza najnowsza operowa diva, Perdita X. Nitt, o takiej skali głosu, że może śpiewać chórem sama ze sobą. I robi to.

Aby bardziej skomplikować sytuację (bo czemu nie?), za sceną pojawia się kot, który czasami zmienia się w człowieka tylko dlatego, że to łatwe. Nie wspominając już o starym przyjacielu babci Weatherwax, Śmierci, którego od zbyt częstego używania boli już ostrze kosy. I który także niekiedy wkłada maskę...

[Prószyński i S-ka, 2003]

Dzwonek nad drzwiami zadźwięczał tonem wyrafinowanym, jakby nieco zakłopotany, że musi wykonywać czynność tak wulgarną. Wolałby zapewne dyskretnie chrząknąć. Był to najbardziej elegancki sklep w Ankh-Morpork. Dało się to poznać po wyraźnej nieobecności elementów tak prymitywnych jak towar. Z rzadka tylko starannie ułożony kawałek kosztownej tkaniny sugerował istniejące możliwości. Nie był to sklep, gdzie cokolwiek się kupuje. Był to salon, gdzie czekała na gości filiżanka kawy i pogawędka. Być m...