Książka: W kraju niewiernych

Ech, miałam nie pisać tej recenzji. „W kraju niewiernych” miało być miłą rozrywką przed pójściem spać. Właśnie – miłą, niedomagającą się większej uwagi, a już tym bardziej recenzji. Nie, żebym fantastykę traktowała na równi z sensacją, thrillerem czy innymi gatunkami podobnej miary – nie, ja właśnie fantastykę cenię. To na niej wyrosłam, to – w dużej mierze - ona ukształtowała architekturę mojej wyobraźni. I może dzięki niej z pewną dozą nieufności podchodzę do świata realnego, do ustalonego por...

"Irrehaare" (Jacek Dukaj): Kiedy na naszych ekranach pojawił się "Matrix", pierwsze skojarzenie wielu polskich fanów SF pobiegło właśnie do tej mikropowieści. Ukazała się ona niewiele wcześniej, i jej akcja w całości rozgrywała się w wirtualnej rzeczywistości. Krótkie porównanie wypadło raczej na korzyść Dukaja: wirtualny świat jest u niego bogatszy, bohaterowie mniej schematyczni, a zakończenie nie tak hollywoodzkie. Jeśli ktoś nie czytał jeszcze Dukaja, to jest to dobry utwór na początek. N...

Tytuł sugeruje nawiązania do religii i faktycznie wiele z opowiadań w jakiś sposób odwołuje się do tej tematyki. Na zbiór składa się osiem opowiadań i nowel dających szeroki przekrój przez twórczość tego autora. W związku z tym niektóre opowiadania były dla mnie genialne, a przez niektóre ledwie przebrnąłem... Do pierwszej kategorii zaliczały się „Irrehaare” - ciekawa wizja wirtualnej rzeczywistości, „Muchobójca” – pomysł mało oryginalny, ale świetnie napisany, „Ziemia Chrystusa” mówiąca o tym, ...

Kalejdoskop fantastycznych wizji Jacka Dukaja w tomie z legendarną "Katedrą", "Ruchem generała", "Irrehaare"...


"Zaczyna się mocno - od Żelaznego Generała, Rajmunda Żarnego z Warzhadów. Potem spotykamy Zjadacza Krwi, zapadamy się w mroki wirtualnego Irrehaare, obserwujemy tajemniczego Muchobójcę, widzimy świat równoległy, w którym Chrystus nie umarł, przeżywamy mistyczne uniesienie w Katedrze, by doznać objawienia podobnego do tego z Medjugorje i w końcu stanąć twarzą w twarz z teologicznym problemem istnienia duszy u Obcych".

Wojciech Sosnowski, Wirtualna Polska


"Tym, co fascynuje w utworach Dukaja, jest ukazywanie, jak pod ciśnieniem kosmicznych, odmienionych technologicznie realiów, reformuje się podejście do Boga, do zagadnień metafizycznych. Widzimy u Dukaja jak nowa, wytworzona przez człowieka rzeczywistość deformuje i przekształca swego twórcę, przyczyniając mu problemów, bólu i rozterek dziś kompletnie nieznanych.

Dukaj traktuje bodaj swoje światy jako wizję przyszłości, która może się kiedyś, gdzieś zrealizować. Bardziej mi tu pasuje hasło z przeciwległego bieguna znaczeniowego: »W krainie wiernych«. I do tematyki religijnej, jak ją Dukaj rozumie i przedstawia, i do jego podejścia do science fiction".

Marek Oramus, "Dziennik Polski"


Jacek Dukaj (ur. 1974) - jeden z najciekawszych współczesnych polskich prozaików, którego książki zawsze są wyczekiwanymi wydarzeniami. Autor "Czarnych oceanów", "Extensy", "Innych pieśni", "Perfekcyjnej niedoskonałości", "Xavrasa Wyżryna i innych fikcji narodowych" oraz "Lodu", pomysłodawca antologii "PL +50. Historie przyszłości". Wielokrotny laureat Nagrody im. Janusza A. Zajdla, trzykrotnie nominowany do Paszportu "Polityki".

Na motywach zamieszczonego w niniejszym tomie opowiadania "Katedra" powstał, wyróżniony nominacją do Oscara, kultowy już film Tomka Bagińskiego.

Oficjalna strona internetowa autora: http://dukaj.pl

[Wydawnictwo Literackie, 2008]

Katedra - olbrzymia, wspaniała, mroczna i niepojęta. Kto stworzył ten sakralny artefakt z żywokrystu? Izmiraidy? Przypadek? Bóg? Nikt? Teoria chaosu? Wychodzisz ze śluzu biosfery i widzisz ją - Katedrę - przed/ponad sobą: poszarpany cień na tle gwiazd. Trzeba światła, żeby docenić jej architekturę, a światła właśnie brak. Teraz, w długim okresie kosmicznego interhelium, Katedra jest przede wszystkim Tajemnicą. To nie jest budynek, to rzeźba. Ale też i nie rzeźba. Asymetria wież powoduje, iż...