Książka: Z pokorą i uniżeniem

Książkę „Z pokorą i uniżeniem”, autorstwa Amelie Nothomb, czytało mi się naprawdę dobrze. Historię gorzkich doświadczeń z rocznej kariery Amélie-san, w japońskiej korporacji przyjęłam jako osobistą. Trzymałam za bohaterkę kciuki, życzyłam, by w końcu zatriumfowała; również często irytowałam się, czytając o jej kolejnych upokorzeniach i niesprawiedliwości ze strony przełożonych. Jednak po skończeniu lektury zaczęłam się zastanawiać, czy bohaterka, aby na pewno sama nie zasłużyła na takie traktowa...

Gdybym kiedykolwiek należała do osób zafascynowanych Japonią, nie odechciałoby mi się tego kraju ani po „Tokijskim ABC”, ani po „Bezsenności w Tokio”, ale po tej książce - na bank i nieodwołalnie. Jeśli określenie „męska szowinistyczna świnia” w ogóle ma sens, to ma go właśnie w odniesieniu do przełożonych Amélie, łączących w sobie zakorzenioną w japońskiej tradycji pogardę dla kobiet i osób „klasowo niższych”, z uniwersalną hucpą i chamstwem pospolitych prymitywnych typków, nieszczęśliwym z...

Kiedy pierwszy raz przeczytałam "Z pokorą i uniżeniem" (sam tytuł jest już trochę ekscentryczny), nie mogłam powstrzymać się od śmiechu :-). Śmiałam się wszędzie tam, gdzie aktualnie ją czytałam: w parkach, tramwajach, poczekalniach... Czasem ludzie patrzyli nieco dziwnie, ale cóż - tak działa talent do ironii pani Nothomb. Wyobraźcie sobie młodą i, jak sądzę, inteligentną Belgijkę, która swoją roczną karierę w wymarzonej, japońskiej firmie kończy na jakże zaszczytnym stanowisku "babci kloze...

Japonia. Kraj Kwitnącej Wiśni. Japońskie sztuki walki. Kimono. Ikebana. Nowoczesność. Tradycja. Pierwsze skojarzenia, które przychodzą na myśl, kiedy mówimy lub słyszymy nazwę Japonia. Wszystkie pozytywne. Kojarzymy Japonię poprzez szacunek dla jej dokonań, podziw dla sztuki, fascynację tradycją. Amélie Nothomb, bohaterka i jednocześnie autorka książki „Z pokorą i uniżeniem”, pokazuje nam Japonię od innej strony. Od kobiecej strony. Kobieta na stanowisku Co może robić kobieta, Europejka, d...

Gdyby to nie mogło być prawdą, pewnie byłoby bardziej śmieszne. Śmieszna ta książka i tak jest, ale po pierwsze dlatego, że pewnie jednak nieco Amelie Nothomb podkoloryzowała swoją opowieść (strach pomyśleć, gdyby jednak nie), a na pewno dlatego, że sama "poszkodowana" z wielkim poczuciem humoru opowiada o swoich perypetiach jako pracownika firmy w Kraju Kwitnącej Wiśni. Jako osoba spoza Japonii ma ona zupełnie inne postrzeganie pracy i sposobu pracy, relacji ze współpracownikami. Etat w japońsk...

"Pan Haneda był przełożonym pana Omochi, który był przełożonym pana Saito, który był przełożonym panny Mori, która była moją przełożoną. Ja nie byłam niczyją przełożoną..." - tak zaczyna swoją historię bohaterka powieści, zatrudniona jako tłumaczka w dużym przedsiębiorstwie japońskim. Gorzkie doświadczenie rocznej kariery opisuje z dystansem i humorem, przeplatając opowieść refleksjami na temat przepaści dzielącej mentalność japońską od europejskiej.

Kolejna książka autorki "Higieny mordercy", uznana przez krytykę za najlepszą w dotychczasowym dorobku Amélie Nothomb. Przetłumaczona na wiele języków, we Francji osiągnęła nakład 450 000 egzemplarzy.

[Warszawskie Wydawnictwo Literackie MUZA, 2003]

Nie rozpaczałem nad losem bohaterki "dziełka", dziwiłem się tylko, dlaczego nie wyfrunęła z firmy po kilku już dniach! Najbardziej zdziwiony byłem tym, że nie nadawało się "biedne dziewczę" absolutnie do niczego, załamywało ręce przy najmniejszym problemie, nie potrafiło rozliczyć durnych delegacji, roznoszenie papieru toaletowego zajmowało jej chyba cały dzień (ile tam do diaska było toalet!?). Leniwa, mało ambitna (skoro ktoś inny potrafił te delegacje rozliczyć w kilka chwil, dlaczego ja tego...

Książka opisująca prawdę o życiu pracownika w japońskiej firmie. Polecam wszystkim, którzy narzekają na swoją pracę.