Książka znanego i popularnego, zwłaszcza wśród dzieci i młodzieży, pisarza pochodzenia indiańskiego, od 1937 roku mieszkającego w Polsce. We wszystkich swych książkach autor przywołuje swoją indiańską przeszłość.
Autor opowiada o dramatycznych dziejach Indian z plemienia Lenapów, walczących dzielnie z Anglikami i Francuzami na pograniczu USA i Kanady.
Sat-Okh (w narzeczu Indian z plemienia Shawnee - Długie Pióro) urodził się około 1922 roku. Dokładnej daty autor nie zna, Indianie bowiem nie prowadzili żadnych ksiąg metrykalnych. Matka jego, Stanisława Supłatowicz, zesłana w 1905 roku przez władze carskie na Syberię, wraz z grupą polskich zesłańców przedostała się przez Alaskę do Kanady. Tam poznała wodza plemienia Shawnee - Lee-ono-ma (Wysokiego Orła), którego wkrótce poślubiła. Jej nowe imię brzmiało Ta-Wach (Biały Obłok).
Sat-Okh całe dzieciństwo i wczesną młodość spędził wśród Indian w kanadyjskiej puszczy. Na przełomie roku 1936/1937 matka wraz ze swym najmłodszym synem przyjechała odwiedzić Polskę i mieszkającą tu rodzinę. Zatrzymali się w Radomiu. Po wybuchu wojny we wrześniu 1939 roku droga powrotu do Kanady została odcięta. Młody Stanisław Supłatowicz (przejął od matki jej imię i panieńskie nazwisko) od samego niemal początku wojny wciągnął się w działalność konspiracyjną. W 1940 roku więziony był przez radomskie gestapo. Dzięki swej niezwykłej odwadze i świetnej kondycji fizycznej "człowieka puszczy" udało mu się wyskoczyć z bydlęcego wagonu transportującego więźniów do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. Po tej brawurowej ucieczce został żołnierzem Armii Krajowej; walczył głównie w rejonie Gór Świętokrzyskich. Za męstwo odznaczono go Krzyżem Walecznych.
Po wyjściu z lasów w 1945 roku znalazł się w polskiej marynarce wojennej, a następnie przez kilkanaście lat pływał jako marynarz we flocie handlowej. Osiedlił się na Wybrzeżu. W czasie rejsów na "Batorym" udało mu się odwiedzić pozostałą w Kanadzie siostrę. W 1958 roku zaczął pisać, przywołując w książkach swoją indiańską przeszłość. Jest autorem m.in.: "Ziemi Słonych Skał" (1958), "Białego Mustanga" (1959), "Tajemniczych śladów" (1975), "Głosów prerii" (1987), "Tajemnicy Rzeki Bobrów" (1996), "Serce Chippewaya" (1999).
Książki Sat-Okha tłumaczono na wiele języków europejskich (niemiecki, francuski, czeski, bułgarski, rosyjski, ukraiński), a także pozaeuropejskich (hebrajski, japoński, mongolski). Był duchowym przywódcą polskich towarzystw przyjaciół Indian. Zmarł w 2003 roku.
[Polnord - Wydawnictwo Oskar, 2001]