Książka: Dziennik złodzieja

Nie uwierzyłem Genetowi w to, że zbrodnia jest piękna jak skąpane w promieniach słońca czyste niebo, ani w to, że zbrodniarz, niczym kwiat w morzu chwastów, może zachwycać swoją wyjątkowością; łatwiej uwierzyć, że sam autor, wychodząc poza czystą kreację, tak właśnie myślał. I w to wierzył. Jego „Dziennik złodzieja” jest na swój sposób prawdopodobnie nie mniej hermetyczny od publikacji poświęconych fizyce kwantowej. Nie miałem do niego wstępu, przeszedłem zdziwiony – nawet nie zniesmaczony – obo...

Jakże urokliwym miejscem jest Barcelona, położona nad Morzem Śródziemnym. Kto nigdy nie marzył, by przejść się po alei La Rambla, kto nie chciałby ujrzeć na własne oczy świątyni Sagrada Familia, który szanujący się turysta nie marzy o wypiciu kawy na Plaza Real czy o spacerze po parku de la Ciutadella? Gdyby w 1869 roku nie zniszczono znajdującego się na tym terenie więzienia, od którego park dostał nazwę, to może swój wyrok odbywałby tam bohater "Dziennika złodzieja"... Właśnie od swoich aw...

Jean Genet (1910-1986), francuski pisarz, znany przede wszystkim ze swoich osiągnięć na polu dramaturgii („Pokojówki”, „Murzyni”, „Balkon”), wpisujących się w nurt teatru absurdu. Prowadził bardzo awanturnicze życie: wielokrotnie skazywany za kradzież i włóczęgostwo, zwolniony został w 1948 r. za wstawiennictwem wybitnych intelektualistów francuskich (m.in. J.P. Sartre'a i J. Cocteau), którzy wprowadzili go na literacki Parnas.

„Dziennik złodzieja” to stylizowane wspomnienie oparte na tym burzliwym okresie. Bohater Geneta przekracza w nich barierę społecznej "normalności", by znaleźć się po stronie marginesu i tam lokować swe namiętności. Odbywa on podróż po Europie jako złodziejaszek, homoseksualista oraz, co szczególnie ważne, człowiek pozbawiony etycznych zasad, gdyż one właśnie, jak można wywieść z lektury książki, są odpowiedzialne za dławienie postaw mniejszościowych w mieszczańskim społeczeństwie "dobrze urodzonych" i "dobrze sytuowanych".

[Wydawnictwo Zielona Sowa, 2004]