Książka: Błogosławiona ziemia

Pearl S. Buck pod wieloma względami przerosła swoją epokę i stała się już legendą. Jako pierwsza Amerykanka była laureatką Nagrody Nobla i Nagrody Pulitzera. Wykorzystywała swoje talenty pisarskie i dar rozumienia ludzi, by przedstawić cywilizacji Zachodu bogactwo kulturalne Chin.

Podczas swojej czterdziestoletniej kariery pisarskiej noblistka wydała ponad siedemdziesiąt powieści. Jest też autorką sztuk teatralnych, zbiorów opowiadań, wierszy, książek dla dzieci i biografii. Należy do grona najczęściej tłumaczonych autorów, a jej powieści zostały przełożone na ponad 60 języków. Zasłynęła również jako osoba walcząca o prawa człowieka.

Zaraz po swoim debiucie prozatorskim Pearl Buck napisała kolejne powieści: "Łaskawa ziemia" (1931), "Synowie" (1932) i "Dom w ruinie" (1935), razem tworzące trylogię "Ziemski dom" opisującą sagę rodziny Wang. "Łaskawa ziemia" przez dwa kolejne lata była bestsellerem, a jej autorka w 1935 roku otrzymała za nią Nagrodę Pulitzera i Howells Medal, zyskując tym samym światową sławę. W 1937 roku "Łaskawa ziemia" doczekała się ekranizacji i była wystawiana na Broadwayu. W rok po publikacji sprzedano 1 800 000 egzemplarzy książki i przetłumaczono ją na ponad 30 języków.

W 1938 r. pisarka otrzymała literacką Nagrodę Nobla za "wspaniały epicki opis życia chińskich chłopów i za biograficzne arcydzieła". Jeden z członków jury, Per Halstroem, w uzasadnieniu przyznania nagrody powiedział, że utwory Pearl Buck "układają drogę dla wzajemnego poznania się ludzi, na przekór wszelkim rasowym barierom". Było to szczególnie ważne stwierdzenie w dobie rozprzestrzeniania się w Europie faszyzmu i po japońskiej agresji na Chiny.

Oprah Winfrey ostatnio włączyła powieści Pearl Buck do swojego dyskusyjnego klubu książki, podkreślając fakt, że "poruszają one tak uniwersalne tematy, jak: prawa kobiet, znaczenie rodziny, konflikty klasowe, trudy związane z ważnymi, życiowymi wyborami". Napisała również, że w "Łaskawej ziemi" autorka "zawarła cały cykl ludzkiego życia: jego dobre i złe momenty, pasje i niepowodzenia, ambicje i marzenia".

"Łaskawa ziemia”, po ponownym wydaniu w Stanach Zjednoczonych, widniała na liście bestsellerów 2004 roku, zamieszczonej w tygodniku "Publishers Weekly"; tylko podczas tego roku sprzedano 740 000 egzemplarzy.


"Łaskawa ziemia", wydana w 1932 roku, jest pierwszym tomem trylogii "Ziemski dom", opowiadającej o rodzie chińskich ziemian drugiej połowy XIX wieku i początku XX wieku. Ta właśnie saga przyniosła Pearl Buck popularność i poczytność (w pewnym momencie była podobno najczęściej tłumaczonym amerykańskim powieściopisarzem). Choć "Łaskawa ziemia" stanowi pierwszą część dłuższej opowieści o dziejach Chin, napisana została tak, by można ją było czytać osobno jako zamkniętą i dopełniającą się całość. Historia opowiada o życiu i stopniowym dochodzeniu do bogactwa chłopa ze środkowej części Chin i o początkach założonego przez niego rodu. Bohatera poznajemy w dniu, w którym podekscytowany udaje się do najbogatszego pałacu w pobliskim mieście, aby odebrać pracującą tam do tej pory niewolnicę O-lan i pojąć ją za żonę. Jego narzeczona nie jest piękna, ale wykazuje równie duże co nasz bohater przywiązanie do ziemi i chęć lepszego życia. Pierwsze lata ich małżeństwa okazują się szczęśliwe. Zbiory są duże, O-lan rodzi dwóch synów. Kolejne dobre lata pozwalają Wangowi na kupowanie nowych terenów uprawnych i coraz żyźniejszej ziemi. Tymczasem bogata rodzina, od której Wang wziął swoją żonę, lekkomyślnie wyprzedaje ziemię. On, który kiedyś stał przed nimi drżący i zawstydzony, stopniowo stanie się właścicielem ich ziemi, tej ziemi, która przyniosła niegdyś ich rodowi wielkość i bogactwo. Jednak wkrótce dobre czasy się kończą, w Chinach nastaje susza i zaczyna się głód. Rodzina Wanga rusza na południe kraju w poszukiwaniu żywności. Mimo wielkiej biedy Wang nie decyduje się na sprzedaż ziemi, uważając ją za dobro najwyższe. Takie postępowanie daleko go zaprowadzi. Czy jednak dzieci O-lan i Wang Lung podzielą przywiązanie i miłość rodziców do ziemi?


Pearl Buck w przekonujący sposób trzyma się realiów, nie starając się ich sprowadzić do zachodniego człowieka, w piękny, prosty i elegancki sposób pokazuje za pomocą historii chińskiego rodu uniwersalne koleje losów. Jej historia jest barwna, przekonująca i niesztampowa - mamy tutaj mnóstwo wątków i wydarzeń: i opis plagi szarańczy, i powodzie, i kłopoty z czarnymi owcami rodziny, i narracyjną próbę wejścia w skórę człowieka starego i zmęczonego, pozbawionego pamięci. Autorka potrafi opisywać swoich bohaterów w głęboki, a jednocześnie zdystansowany i prosty sposób. Opisuje postacie, ich wady i błędy, jednocześnie nie podporządkowując ich całkowicie tym przywarom - coś, czego często brakuje współczesnym powieściom.

[Muza, 2006]