Książka: 32 grudnia

Nike

"... gdy nagle minibomba atomowa eksploduje u naszych stóp, a odłamki tarasu rozbijają mi nos (trzeci raz w ciągu roku...). Wszystko w pełnym skrajnej przemocy ułamku sekundy, powinno było zjeżyć mi włosy na głowie (postawione zresztą przez podmuch eksplozji). Wszystko byłoby lepsze, niż to zaproszenie. Gdyż to właśnie tu wszystko zaczęło się na nowo".

Amir

"Bardzo mocno ścisnąłem jej ciało i tę nową antracytową skórę, pochodzącą wprost z moich koszmarów. Bardzo mocno i bardzo długo. Jakby po to, by spróbować zakląć jej dziwaczność".

Leyla

"Nike był w grocie równie długo, jak pozostała dziewiątka. I tak jak pozostała dziewiątka, po wyjściu poprosił operatora o kartkę papieru i ołówek, i tak jak pozostała dziewiątka zamilkł na długie godziny, wreszcie, tak jak u pozostałej dziewiątki, jego pierwszym zdaniem było potrójne pytanie, identyczne prawie co do słowa: »Co izotop węgla 14 bis mówi o kościach i pocisku? Co zestawienia z elementami, zarejestrowanymi przez Vadima Le, mówią o zasypanej grocie? Kiedy wypada 32 grudnia?«".


"32 grudnia" to opowieść na trzy głosy. Głosy Leyli, Amira i Nike'a. Trojga sierot z Sarajewa, rozsianych w czterech stronach świata.

[Egmont, 2003]