Dodany: 28.12.2005
|
Autor: jamaria
"Dowłatow był Hamletem, a podawał się za Szwejka".
"Rzeczpospolita"
Siergiej Dowłatow
Wybitny rosyjski pisarz tworzący na emigracji, ukazujący radziecką rzeczywistość w oparach absurdu z niepowtarzalnym humorem i liryzmem godnym "Dwunastu krzeseł" Ilfa i Pietrowa.
Siergiej Dowłatow urodził się w 1941 roku. Mieszkał w Leningradzie i Tallinie. Studiował filologię na Uniwersytecie Leningradzkim, skąd został relegowany. Podczas odbywania zasadniczej służby wojskowej spędził trzy lata w republice Komi jako strażnik w łagrowych jednostkach wartowniczych. Przez wiele lat pracował jako dziennikarz. W 1978 roku wyjechał z ZSRR. Na emigracji wydał dwanaście książek w języku rosyjskim., tłumaczonych m.in. na angielski, niemiecki, szwedzki, fiński i japoński. Zmarł w 1990 roku w Nowym Jorku.
Radzieckie wydawnictwa systematycznie odrzucały manuskrypty Dowłatowa z przyczyn pozaliterackich. Pisał bowiem o bylejakości życia w Kraju Rad. O zakłamaniu i fałszu, o gorliwości na pokaz, o absurdach planowej gospodarki, ubezwłasnowolnieniu prasy, nacjonalizmie i antysemityzmie, o zalewającym kraj pijaństwie.
W 1986 roku opublikował w Stanach Zjednoczonych zbiór opowiadań "Walizka", smutno-komiczną opowieść o wydarzeniach, ludziach i sprawach, składających się na niełatwy los niechcianego w swoim kraju twórcy. Elementy autobiograficzne są również obecne w zbiorze "Krótkie życie", w którym znalazły się opowiadania z leningradzkiego i tallińskiego okresu życia pisarza oraz z czasów emigracji.
"Krótkie życie"
Pisarka marząca o spotkaniu z kapryśnym Mistrzem; student wysłany do pracy w kombinacie warzywnym, gdzie jakoś tak przypadkiem zostaje złodziejem (i mężczyzną); pracownik naukowy kuszony wrażeniami podczas delegacji w Paryżu, przywołany do porządku przez "partyjne sumienie"; nieudacznik przeistaczjący się w Ameryce w biznesmena, prześladowany obsesyjną myślą o byłej żonie; dziennikarze pisujący zakłamane artykuły i topiący wstyd w alkoholu...
"Krótkie życie", "Na ulicy i w domu", "Inne życie", "Spotkali się, porozmawiali", "Trzeci zakręt w lewo", "Winogrona" i "Kompromisy" zaludniają bohaterowie, których marzenia są konfrontowane z brutalną rzeczywistością. Z Dowłatowowską ironią i refleksją opowiadania te kreślą portrety ludzi, kraju i czasów - wszechobecnego kłamstwa, złodziejstwa, marnotrawstwa, nadużyć i karierowiczostwa. Świata, od którego nie da się uciec, nawet przemierzając ocean.
[Wydawnictwo Amber, 2004]