Książka: Pan Lodowego Ogrodu: Tom 3

Przygoda, magia, miecz - wszystko to już było, a jednak nadal ciszy się ogromnym powodzeniem. Czytelnicy nieustannie żądają jednak czegoś nowego. Jak temu żądaniu sprostać, kiedy wydaje się, że pomysły na magiczne rozwiązania są na wyczerpaniu? Tego rodzaju wątpliwości pojawiają się za każdym razem, gdy sięgam po kolejny tom jakiejś serii. A rozczarowań było już wiele... Grzędowicz jednak nie zawodzi. Jest na tyle sprawnym, śmiało powiem, wybitnym pisarzem, że każdą swoją powieścią pokazuje, jak...

Pan z Wami!
Jako i ogród jego. Wstąpiwszy, porzućcie nadzieję. Zgasną ekrany, oślepną monitory, zamilkną telefony. Tylko magia.
I władza… Wystarczyło zaledwie czworo obdarzonych jej pełnią Ziemian, by z planety Midgaard uczynić istne piekło.
Vuko Drakkainen podąża śladami ich przerażającego szaleństwa. Z misją: zlikwidować! Odesłać na Ziemię, lub pogrzebać na bagnach. Problem w tym, że oni stali się… Bogami.
Filar, cesarski syn, mimo młodego wieku zaznał już losu władcy i wygnańca, wodza i niewolnika. Podąża ku przeznaczeniu, szukając ratunku dla swego skazanego na zagładę świata.


"Nafaszerowany magią, naszpikowany akcją. Nie spoczniesz, dopóki nie skończysz.
Trzeci tom cyklu to prawdziwa uczta. Drakkar niesie Vuko i jego drużynę w nieznane. Gdzieś tam daleko czeka Lodowy Ogród, a w nim, niczym pająk w sieci, władca, któremu korona wyrasta wprost z czaszki..."

Andrzej Pilipiuk


"Grzędowicz to pisarz wysokiej próby i zdecydowanie z górnej półki. Jeden z tych, dzięki którym – jak dzięki Sapkowskiemu czy Dukajowi – proza fantastyczna przestaje być literaturą niszową i dla fanów.
»Pan Lodowego Ogrodu« to książka po prostu znakomita i nie ma się, co dalej rozwodzić nad tematem".

onet.pl

[Fabryka Słów, 2009]

– Pani nie żyje! – Niech ktoś go uspokoi – powiedział zmęczonym głosem Vuko. – Przecież ona żyje, tylko jest w narkozie. Dostała drętwą wodę. Nie mogłem jej uśpić normalnie, bo i tak spała i wcale jej to nie przeszkadzało rozrabiać. (...) – Okryjcie ją czymś, bo się zaziębi – nakazał Vuko. – Raczej sękata, nie ma się na co gapić. No i zróbcie nosze. Co z nim? – Nie poznaje mnie. Wciąż jest we władzy doliny – odparł Filar bezradnie. – Aha – powiedział Drakkainen, po czym podszedł do Benkeja ...