Książka: Równoumagicznienie

Pewnego dnia do wsi Głupi Osioł, położonej w Ramptopach, przychodzi stary mag Drum Billet, który jest już u kresu swego życia... Bardzo blisko tego kresu, bo zaledwie kilka minut, więc musi szybko odnaleźć swego następcę, ósmego syna zrodzonego z ósmego syna. Ale, jak wiemy, gdy się człowiek spieszy, to się diabeł cieszy i, zgodnie z tym starym porzekadłem, zamiast następcy mag wskazał następczynię, Eskarinę Kowal. A jak wiadomo, według niespisanego, choć wszystkim znanego prawa magów i Niewidoc...

Do ukrytej w Ramtopach wioski Głupi Osioł przybywa mag. Wie, że niedługo umrze i musi przekazać swoją moc następcy. Ale po wszystkim okazuje się, że to następczyni. Eskarina, takie jest bowiem jej imię, chce uczyć się czarować na Niewidzialnym Uniwersytecie. To niemożliwe - tradycja zakazuje kobietom wstępu na Uniwersytet. Mimo to dziewczynka podejmuje pełną przygód podróż. Czy jej się powiedzie? Książka jest zbyt rozwlekła. Nie ma w niej charakterystycznego dla Pratchetta zaskakiwania zwrota...

Jest to opowieść o tym, czym jest magia i dokąd zmierza, a co ważniejsze, skąd przychodzi i po co. Poniższa historia nie pretenduje jednak do odpowiedzi na wszystkie te pytania. Może jednak pomóc w wyjaśnieniu, dlaczego Gandalf nigdy się nie ożenił i dlaczego Merlin był mężczyzną. Ponieważ jest to również opowieść o seksie, choć raczej nie w sensie atletyczno-gimnastycznym, czy też w sensie "policz wszystkie nogi i podziel przez dwa". Chyba że postacie całkowicie wyrwą się spod kontroli autora. Co jest możliwe.


[Prószyński i S-ka, 2001, wyd.I]

Babcia tymczasem znajdowała się o dwie przecznice dalej. Według norm innych ludzi, ona także się zgubiła. Ale ona sama patrzyła na to inaczej. Wiedziała, gdzie jest. To inni nie wiedzieli. Wspomiano już, że o wiele trudniej wykryć umysł ludzki niż umysł – powiedzmy – lisa. Ludzki umysł, traktując rzecz ambicjonalnie, chciałby wiedzieć dlaczego. Oto odpowiedź: Umysły zwierząt są proste, a zatem wyraźne. Zwierzęta nigdy nie marnują czasu, dzieląc doświadczenie życiowe na małe kawałeczki i myśląc...

"Równoumagicznienie" było pierwszą przeczytaną przeze mnie książką, która wyszła spod pióra Pratchetta. Z początku ciężko było mi się przyzwyczaić do jego stylu, ale później poszło już gładko :). O Terrym Pratchetcie słyszałem dużo i z różnych źródeł, ale jakoś nie mogłem zebrać się w sobie i zasiąść do czytania. W końcu pewnego pięknego dnia moje oko przyciągnęła wyróżniająca się wśród innych książek w bibliotece całkiem przyjemna z wyglądu okładka. Niecierpliwie po nią sięgnąłem, wziąłem do...