Książka: Pewnego dnia o zmierzchu świata

„Pewnego dnia o zmierzchu świata” to powieść w dużym stopniu autobiograficzna. Jej poetycki, metaforyczny tytuł i motto sygnalizują, że będzie to rzecz utrzymana w nastroju refleksyjnym. Tematem książki jest kilkudniowy pobyt w Nowym Jorku starzejącego się dramaturga. Bohater przekroczył już smugę cienia i u schyłku życia zaczyna inaczej patrzeć na otaczający go świat – świat, który w jego oczach także przeżywa swój zmierzch.

Napisana prosto, powściągliwie, utrzymana w nastroju zadumy, książka Saroyana nie jest pesymistyczna. Bohater o zmierzchu swojego życia odnajduje jeszcze pogodne chwile; odnawia dawne przyjaźnie, odnajduje wspólny język z najbliższymi. Książka tchnie atmosferą dobroci, ciepła, wiele w niej także subtelnego humoru, tak charakterystycznego dla całej twórczości tego pisarza.

[Państwowy Instytut Wydawniczy, 1973]

Van nigdy nie był trudnym dzieckiem, a Rosey nigdy nie była łatwa, bo była dziewczynką, kobietą, córką swej matki, całkowicie inną istotą, należała do odrębnej rasy - uroczej, nieuległej, nieobliczalnej, zachwycającej i trudnej rasy. Teraz szedł w niedzielnym słońcu Piątą Aleją z nieokiełznaną małą kobietką, która kiedyś była bystrą maleńką istotą, wydającą z siebie tragiczne dziecięce westchnienia, rozbawioną i śmiejącą się z niezliczonych, tajemnych dziecięcych żartów. Szedł teraz z młodą d...