Książka: Czerwona róża, biała róża

"Księżyc sprzed trzydziestu lat już dawno zaszedł, a ludzie, którzy żyli w tamtych czasach, zeszli już z tego świata. Ale historia sprzed trzydziestu lat nie doczekała się zakończenia – ona wciąż trwa"[1]. W tym krótkim fragmencie autorka odkrywa przed czytelnikiem istotę swojej prozy, nostalgicznej i nieuchwytnej jak blask księżyca sprzed wielu lat, nie oderwanej jednak od rzeczywistości, lecz wpisanej w życie, otwartej, czekającej na dopowiedzenie. Te dwie cechy – nieuchwytność i otwartość ...

Szanghaj burzliwych lat 40. i 50. minionego wieku. Poszarpany, dziurawy świat. Społeczeństwo wykrwawione wojnami. Upadek tradycji. Rozkład więzi. Oficjalny akt ślubu zawieszony na ścianie to jedynie ozdoba domu Dunfeng i pana Mi. W rzeczywistości Dunfeng nie ma żalu do męża odwiedzającego swoją pierwszą żonę. Małżeństwo, zaaranżowane przez matkę pana Zhenhao, z pewnością nie należy do udanych. Zhenhao swoje schadzki w domu publicznym uznaje nie tyle za zdradę nudnej żony, co za odwet na kochance i dawnej miłości. Państwo Lou to z całą pewnością niedobrana para. On tylko wśród obcych odgrywa rolę troskliwego męża. Ona zaś nie ma nawet zamiaru stwarzać pozorów przykładnego małżeństwa i wciąż poniża pana Lou w towarzystwie. Napięta sytuacja nie najlepiej wróży związkowi ich syna... W swoich opowiadaniach Chang ukazuje przede wszystkim skomplikowaną naturę kobiet – czerwonych i białych róż – zarówno tych wyrachowanych, mściwych, fascynujących, jak i tych cichych, przykładnych, które tylko z pozoru wydają się pogodzone z własnym losem.


"W Eileen Chang tkwi siła, która pozwala przekuwać żal i przygnębienie na doskonałą prozę. Swoich bohaterów, stających na krawędzi przepaści, zdesperowanych, pełnych lęku, Chang opisuje zawsze z ironią i dystansem".
"Boston Book Review"

"Olśniewająca i wyróżniająca się pisarka".
"New York Times Book Review"

"Jane Austen bez rękawiczek".
"Japan Times"

[Wydawnictwo W.A.B., 2009]