Książka: W Azji

Można się spierać na temat definicji dobrego reportażu. Jako czytelnikowi jest mi w zasadzie wszystko jedno, czy spełnia on jakieś formalne wymogi, poza jednym: autor musi pisać o tym, czego osobiście jest świadkiem albo co jest w stanie zrekonstruować z wypowiedzi świadków, niezależnie od tego, czy jest to zjawisko/ proces rozciągające się w czasie na wiele lat, czy wydarzenie trwające kilka minut. A dobry w moim odczuciu jest wtedy, gdy tekst cały czas żyje, nawet jeśli opisane w nim sytuacje ...

Na tę azjatycką kronikę składa się zbiór tekstów powstałych w ciągu ponad trzydziestu lat (1965-1997). Tiziano Terzani, mistrz współczesnego reportażu, błyskotliwie analizuje procesy dziejowe zachodzące na najbardziej zróżnicowanym ze wszystkich kontynentów. Potrafi w sposób syntetyczny nakreślić tło wielkich azjatyckich wojen, sugestywnie i z wielką prostotą opisać ludzi, którzy tworzyli historię XX wieku (Mao Zedonga, Matkę Teresę, Hirohito, Dalajlamę), i zdemaskować bezduszność reżimów kryjącą się pod pozorami moralności.

Poznajemy również egzotyczną codzienność, którą autor oddaje z właściwym sobie wyczuleniem na konkret: smaki i zapachy, scenki uliczne, anegdoty, lokalne dziwactwa i ludowe porzekadła. Z książki wyłania się fascynująca, uchwycona w ruchu Azja, a wizja Terzaniego jest tym ciekawsza, że autor korzysta z wielu form narracyjnych. Wplata w swoją opowieść list do żony, klasyczny reportaż, kronikę wojenną, dziennik z podróży i wywiad.

[Wydawnictwo W.A.B., 2009]