Książka: Zwycięzca jest sam

O Paulo Coelho ostatnio jakby trochę ciszej. Myślę, że to dobrze. I zwolennicy, i przeciwnicy mieli czas odpocząć i ochłonąć. Do niedawna wszak pisało się o nim albo tylko pozytywnie i z zachwytem, albo wprost przeciwnie, z niesmakiem wręcz i ubolewaniem. Ja należę chyba do tych nielicznych, którzy stoją gdzieś pomiędzy wspomnianymi grupami czytelników. Początkowo zdecydowanie bliżej mi było do grupy drugiej, bo i mnie Coelho wielokrotnie śmieszył i zanudzał banałami, irytował wykrzyknieniam...

Festiwal filmowy w Cannes. 24 godziny. Cała plejada postaci z wielkiego świata: producenci filmowi, aktorzy, dyktatorzy mody, supermodelki, a także początkujące gwiazdki filmowe, gwiazdy, których splendor już nieco przygasł i tłum tych, którzy grzeją się w blasku sławy, władzy i bogactwa. Porządek tego "pięknego, wspaniałego" świata burzy nagłe wtargnięcie Igora, rosyjskiego multimilionera, owładniętego obsesją na punkcie swojej byłej żony, która odeszła ze znanym projektantem mody. Igor, zraniony do żywego, nie cofnie się przed niczym, by odzyskać miłość ukochanej.

"Zwycięzca jest sam" to wierny portret współczesnego świata, w którym blichtr, próżność i zakłamanie wyparły prawdziwe wartości, w którym człowiek w pogoni za złudnym szczęściem w świetle jupiterów zatracił poczucie dobra i zła, zagubił siebie. Paulo Coelho przypomina nam, że czasem warto wybrać drogę mniej uczęszczaną.

[Drzewo Babel, 2009]

- Co za widok! Wiesz, dlaczego Bóg odpoczywał siódmego dnia? - Igor nie rozumie pytania, więc Maureen ciągnie. - Bo szóstego dnia, zanim zakończył pracę i zostawił człowiekowi świat doskonale urządzony, przyszła do niego grupa producentów z Hollywood: "Resztę zostaw nam! Sami zorganizujemy zachody słońca w technicolorze, efekty specjalne, błyskawice i pioruny, i taki szum fal, żeby każdy pomyślał, że jest nad morzem*. --- * Paulo Coelho, "Zwycięzca jest sam", przeł. Jarek Jeździkowski, wyd...