Dodany: 10.03.2009
|
Autor: giera
Kiedy Ryszard Krynicki mieszkał jeszcze w Poznaniu, spotykaliśmy się co pewien czas, w księgarni, bo gdzieżby indziej. Sympatyczne pozdrowienie, a potem – dziwnie niekrępująca cisza. Myślałem, że pan Ryszard chciałby i mógłby powiedzieć mi coś ważnego, dlatego milczy. Potem przyszło mi do głowy, że Krynicki rozumie poezję jako język ważnych treści i z tego właśnie powodu jego własna poezja czasami mówi, a czasami milczy.
Piotr Śliwiński
Ryszard Krynicki, ur. 28 czerwca 1943 r. w Sankt Valentin (Dolna Austria), poeta, tłumacz. Przedstawiciel Nowej Fali, współpracownik „Zapisu”. Twórczość Krynickiego rozwijała się zgodnie z imperatywem doskonalenia się wewnętrznego, niepodlegania – różnie rozumianej – nicości. Z czasem miejsce rozbudowanych poematów zajęły ascetyczne, kilkuwierszowe formy nawiązujące do Norwidowskiej poetyki przemilczenia. W latach 1972-73 pracował w redakcji „Studenta”; w 1975 r. podpisał Memoriał 59. W latach 1976-80 jego utwory były objęte zakazem publikacji. W 1977-81 członek redakcji „Zapisu”. Opublikował m.in. tomy: „Pęd pogoni, pęd ucieczki” (1968), „Akt urodzenia” (1969), „Organizm zbiorowy” (1975), „Nasze życie rośnie” (1978), poza cenzurą: „Niewiele więcej” (1981), „Jeżeli w jakimś kraju” (1982), „Ocalenie z nicości” (1983), „Niepodlegli nicości” (1988), a także „Magnetyczny punkt” (1996). Przekładał poezję niemiecką i austriacką, m.in.: B. Brechta, G. Benna, P. Celana, R. Kunzego. W 1976 r. otrzymał Nagrodę Fundacji im. Kościelskich. Mieszka w Krakowie, gdzie prowadzi Wydawnictwo a5.
[Wydawnictwo WBPiCAK, Poznań 2009]