Książka: Czerwone tarcze

Akcja powieści historycznej Jarosława Iwaszkiewicza „Czerwone tarcze” toczy się w XII wieku, a jej główny bohater to książę Henryk Sandomierski, syn Bolesława Krzywoustego. W pierwszej części widzimy go przemierzającego średniowieczną Europę, w swoich peregrynacjach docierającego aż do Ziemi Świętej. Razem z nim gościmy w klasztorach i zamkach, w leśnych ostępach i na ruchliwych miejskich placach, w twierdzach templariuszy i na cesarskim dworze. Wędrówka młodego księcia nie jest li tylko włóczęg...

Książę Henryk Sandomierski, syn Bolesława Krzywoustego wyrusza w podróż przez Europę. Zostawia za sobą rozbitą na dzielnice Polskę targaną konfliktami między pomniejszymi możnymi i władcami rządnymi zwiększenia swoich wpływów. Podczas wędrówki odwiedza przepełnione cichym dostojeństwem klasztory, tętniące życiem zamki i stojący na skraju żałoby dwór cesarski. Udaje się również do Rzymu, do Palermo, a stamtąd - do Ziemi Świętej, gdzie ramię w ramię walczy z templariuszami, a nawet przyjmuje połowiczne święcenia zakonne. Przez lata i kilometry drogi bezustannie towarzyszy mu wizja korony i tego, co symbolizuje - Polski scalonej w silny, suwerenny organizm państwowy rządzony żelazną, ale sprawiedliwą ręką jednego władcy.

Kiedy książę wraca do Sandomierza, ma już ułożony plan działania i mimo trudności stara się wcielać go w życie. Czy Henryk posiada wystarczającą charyzmę, by żelazną ręką ująć ster władzy? Czy potrafi zdobyć się na okrucieństwo i bezwzględność, na powielenie bratobójczych zbrodni? Jakie są powinności władcy i gdzie leży racja stanu? Na podstawie wewnętrznych zmagań bohatera Iwaszkiewicz formułuje tezę, że o biegu historii decyduje człowiek i nawet najważniejsze decyzje na szczeblu państwowym mają podłoże psychologiczne.


[Wydawnictwo Marginesy, 2021]