Książka: Clapton: Autobiografia

Eric Clapton jest gwiazdą rocka, ale także ikoną, ucieleśnieniem historii muzyki rockowej. Historię swego pełnego wydarzeń, porywającego życia opowiada z niezwykłą otwartością. Na gitarze gra od wczesnej młodości, a jego talent otworzył przed nim najlepsze kluby Wielkiej Brytanii. Dzięki współpracy z grupą Cream stał się gwiazdą. Pod koniec lat 60. występował gościnnie z najlepszymi: Jimim Hendriksem, Bobem Dylanem, z The Beatles, The Rolling Stones i Georgem Harrisonem. W latach 70. i 80. zmagał się z uzależnieniami od narkotyków i alkoholu. Kiedy jego życie zaczęło się układać, stracił w wypadku syna. Tym razem jednak nie szukał używek. Ukojenie przyniosła mu muzyka.

Z nacechowanej niezwykłą szczerością autobiografii Claptona wyłania się obraz twardego mężczyzny, człowieka, któremu udało się osiągnąć sukces wbrew licznym ścigającym go demonom. Jest to jeden z najbardziej frapujących zapisów życia naszych czasów.

[Wydawnictwo Dolnośląskie, 2008]

Niestety nie odczułem podczas lektury ani przez chwilę pod skórą muzyka istnienia prawdziwego człowieka, nie poczułem ani odrobiny szczerości. Sądzę, że alkohol i ćpanie skutecznie wyeliminowało to coś, co chciałem znaleźć w autobiografii - szczerość, tkliwość, miłość, coś naprawdę prywatnego, osobistego. Teraz, mając lat prawie 70, wylewa łzy i próbuje się usprawiedliwiać i użalać. Mnie nie oszukał swoją słabą autobiografią. Żałuję, że przeczytałem, bo zachowałbym dla siebie inny obraz Claptona...