Dodany: 29.08.2008
|
Autor: morsia
Giuseppe Cocchiara (1904 - 1965), wybitny etnolog i folklorysta, uczeń Maretta i Malinowskiego, profesor uniwersytetu w Palermo i dyrektor Muzeum Etnograficznego im. Pitrègo, autor wielu prac z dziedziny folkloru włoskiego, a szczególnie sycylijskiego (m.in. "Lud i pieśni Sycylii dzisiejszej", "Lud i literatura we Włoszech") wydał "Dzieje folklorystyki w Europie" w r. 1952.
Książka naukowca włoskiego, kilkakrotnie wznawiana we Włoszech, tłumaczona na języki obce, m.in. rosyjski i węgierski, jest dziełem poniekąd klasycznym, stanowi bowiem próbę syntezy dziejów folklorystyki europejskiej od czasów odrodzenia do połowy naszego wieku. Praca Cocchiary jest nowatorska, gdyż, jako jeden z pierwszych, zalicza on folklorystykę do nauk humanistycznych, a nie uważa jej za dyscyplinę przyrodniczą.
Poszukując początków folklorystyki w przeszłości znajduje je Cocchiara już u myślicieli renesansowych. Montaigne, Bacon, Bodin otwierają długą galerię pisarzy, obejmującą w XVIII wieku nazwiska Woltera, Rousseau, Monteskiusza, którzy, każdy na swój sposób, interesowali się zagadnieniami kultury społecznej, jakie dopiero w XIX w. stały się przedmiotem dociekań naukowych, określanych nazwą antropologii społecznej. Znajdujemy więc w dziele Cocchiary problematykę bardzo rozległą, obejmującą zagadnienia z dziedziny religiologii, mitologii, prawoznawstwa, etnologii i wreszcie folklorystyki we właściwym znaczeniu tego wyrazu, której dopatrzyć się już można w okresie preromantyzmu, w działalności zbieraczy literatury ludowej, takich jak Percy, Macpherson, bracia Grimm. Analizując dzieje folklorystyki w XIX w. Cocchiara podkreśla wielki wpływ badań nad twórczością ludową na budzenie się świadomości narodowej i patriotyzmu.
Dzieło Cocchiary przynosi bogatą serię sylwetek czołowych etnografów europejskich, uczonych tej klasy, co Tylor czy Frazer, referuje ich poglądy, ukazuje metody badań.
[Państwowy Instytut Wydawniczy, 1971]