Do rąk czytelników trafia kolejna fascynująca mini-powieść Leonarda Sciasci, „Zniknięcie Majorany”. Autor wprowadza nas tym razem w czasy dość odległe (lata 30-te XX w.) i w sposób obiektywny stara się przedstawić fakty i przebieg śledztwa, które ma wyjaśnić przyczyny zniknięcia genialnego fizyka włoskiego, Ettore Majorany, urodzonego (1906 r.), jak i Sciascia, na Sycylii.

W 1938 r. Majorana dostrzega „przerażenie w garści atomów” i przeczuwa, a może nawet doskonale wie, że rozszczepienie nuklearne jest rzeczą możliwą i całkiem bliską. Wtedy właśnie postanawia wycofać się z życia i znika w nie wyjaśnionych okolicznościach. Z listów do przyjaciela i rodziny można przypuszczać, że chce popełnić samobójstwo, choć wersję tę należy teoretycznie wykluczyć, biorąc pod uwagę fakt, iż Majorana był człowiekiem wierzącym. Być może ukrył się w jednym z włoskich klasztorów, w którym po kilku latach znalazł schronienie pewien Amerykanin – pilot znad Hiroszimy.

Książka niesłychanie dramatyczna i stawiająca, mimo odległości w czasie, pytania i problemy najistotniejsze dla człowieka schyłku XX wieku.


Leonardo Sciascia ur. 1921 r. na Sycylii, jeden z najpoczytniejszych pisarzy włoskich, znany czytelnikom polskim z powieści: „Dzień puszczyka” (PIW 1967), „Todo Modo” (Czytelnik 1977), „Kontekst” (PIW 1978), „Każdemu, co mu się należy (od mafii)” (KiW 1979).

[Instytut Wydawniczy Pax, 1985]