Ze Wschodu

Awłakan (Sbitniew Jurij)
Trzy dłuższe opowiadania dziejące się na Syberii.
- Ten co strzelał - o ewenkijskim ludzie i obcym, Nim rzeki staną
- Nim rzeki staną - o zapuszczaniu się w głąb tajgi,
- Pożar - o tym, co dzieję się, gdy płoną wielkie lasy. Przygnębiające i straszne :(
Nie tylko piękna i okrutna przyroda, przybliżenie życia tubylców, ale również mieszczą się w książce dramaty jednostek i spory ładunek emocjonalny.

Mahomet, Mamed, Mamysz (Husejnow Czingiz)
Książka dzieje się w Baku. Tytuł to odmiana imion głównego bohatera, nazywanego Mamyszem. Jego oczami oglądamy jego rodzinę. Ale co to za rodzina! Jednym słowem - toksyczna. Patriarchalny klan, gdzie nieuczciwie dba się o interesy ziomków, a obcy są wrogami. Kobietom, które miały nieszczęście związać z jej członkami, o ile nie zostały wybrane przez rządzącą parę, odbiera się dzieci i wychowuje w rodzinie. Obowiązuje bezwzględna wierność rodowi, nawet gdy patriarcha Chasaj troszczy wyłącznie o siebie, kosztem bliskich. Smutna, bo szkoda uczciwego Mamysza.

Człowiek z psim węchem: Opowiadania ironiczne (antologia; Ezera Regina, Iskander Fazil, Kuusberg Paul i inni)
Ciężko ocenić jako całość, bo połowa opowiadań jest przeciętna. Najbardziej podobały mi się:
- Człowiek z psim węchem - co będzie, że niewyróżniający mężczyzna zyska właściwości psa? Groteska
- Porwanie - rapt w Abchazji. Śmieszne
- On czy nie on - z pompą trwa pogrzeb zasłużonego muzyka i pracownika, ale pojawiają się wątpliwości czy to właściwy nieboszczyk. Satyra na elity.
- Nim zapieje kur - co robią książki po zamknięciu biblioteki. Bajkowe
Reszta nudna.