Dodany: 19.07.2016 10:13|Autor:
nota wydawcy
„Program pracy organicznej, stanowiąc początkowo integralną część systemu filozofii narodowej, modyfikował niektóre z jej pojęć w pozytywistycznym duchu. Stopniowo w świadomości polskiego społeczeństwa budziło się przekonanie o nieprzydatności metafizycznych tez dla uzasadnienia słuszności programu. Odgrywał więc program rolę jakby fermentu, rozsadzającego od środka romantyczny światopogląd. (...) Rozpoczynała się walka z metafizyką, a na jej tle powstawały nowe poglądy, które działanie człowieka na ziemi traktowały jako główny cel jego istnienia, jego właściwe zadanie, a w pracy produkcyjnej widziały główny czynnik cywilizacyjnego rozwoju”.
Pierwsza książka filozoficzna Barbary Skargi, napisana jako doktorat, obroniona w 1961 roku, a opublikowana 3 lata później. Autorka bada w niej zjawisko prepozytywizmu – „pozytywizmu przed pozytywizmem”. Skupia się na ideach empiryzmu i pracy organicznej, na stosunku prepozytywistów do nauki, pracy i przemian społecznych. Skarga pokazuje ciągłość tradycji oświeceniowo-pozytywistycznej, jej nieprzerwane trwanie także w okresie, w którym tradycja ta zeszła na drugi plan względem dominującej filozofii romantycznej i narodowej.
Barbara Skarga (1919-2009); wybitny filozof i badacz filozofii; historyk idei. Absolwentka filozofii na Uniwersytecie Wileńskim, profesor Instytutu Filozofii i Socjologii PAN (związana z nim przez kilka dziesięcioleci), nauczyciel kilku pokoleń filozofów. W czasie wojny działała w podziemiu, była łączniczką AK. W 1944 roku została aresztowana przez bolszewików; trafiła do łagru. Do kraju wróciła w 1955 roku. Był to również powrót do pracy naukowej.
Badacz filozofii pozytywistycznej, dwudziestowiecznej filozofii francuskiej, szczególnie zainteresowana problematyką metafizyczną i etyczną. Wychowawczyni kilku pokoleń filozofów w Polsce.
Autorka wielu prac naukowych o polskiej i francuskiej myśli filozoficznej, także eseistka publikująca w „Znaku” i „Tygodniku Powszechnym”. Redaktor naczelny „Etyki”, członek Komitetu Redakcyjnego „Biblioteki Klasyków Filozofii”, inicjatorka i redaktor naukowy 5-tomowego „Przewodnika po literaturze filozoficznej XX wieku”.
Główne prace: Kłopoty intelektu. Między Comte'em a Bergsonem (1975), Granice historyczności (1989), Tożsamość i różnica. Eseje metafizyczne (1997).
Laureatka wielu nagród, m.in. Nagrody im. Jana Długosza za książkę „Tożsamość i różnica. Eseje metafizyczne” i Nagrody im. księdza Józefa Tischnera za książkę „Ślad i obecność”. Została odznaczona przez premiera Francji Palmami Akademickimi za zasługi w budowaniu związków między kulturą polską i francuską. Nieustająca w swej działalności na rzecz rozwoju polskiej nauki i myśli humanistycznej. Autorytet naukowy i moralny dla młodego pokolenia. W 1995 roku została odznaczona Orderem Orła Białego.
[Wydawnictwo Naukowe PWN, 2013]
(c)Wszystkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie bez zgody autora zabronione.