Książka ta, będąca opowieścią biograficzną, powstała na podstawie rozmów autorki z p. Wandą Woźniak, pielęgniarką i pedagogiem, uczestniczką Powstania Warszawskiego. Jej życie to kawałek historii Polski i polskiego szkolnictwa pielęgniarskiego. Urodzona w 1919 r. w Zurychu pani Wanda do 1934 roku czekała na spotkanie z ojczyzną, wcześniej mieszkając w Chile, dokąd jej rodzice wyjechali w 1920 r. Po przyjeździe do Polski zamieszkali w Warszawie. Tutaj Wanda ukończyła Warszawską Szkołę Pielęgniarstwa, a od pierwszych dni września 1939 r. do końca wojny ratowała rannych i chorych, nawet jeżeli byli wrogami. Los nie szczędził jej ciężkich prób i dramatycznych doświadczeń. W najtrudniejszych warunkach, jakich dzisiaj nie możemy sobie wyobrazić, niosła pomoc innym. Otrzymała za to najwyższe międzynarodowe odznaczenie: Medal Florence Nightingale – za czyny niezwykłe, wymagające odwagi, poświęcenia, a nawet narażenia swego życia. Ratowała powstańców i ludność cywilną, dzieci polskie i żydowskie, uczestniczyła w ratowaniu dzieci Zamojszczyzny. W Powstaniu straciła męża, Andrzeja Maciejewskiego ps. Bertrand, który poległ w akcji w Pałacu Mostowskich, podczas ratowania przyjaciela.

[Oficyna Wydawnicza Miniatura, 2008]