Jan Chryzostom Pasek stworzył "Pamiętniki" w XVIIw. - w epoce baroku. Dowiadujemy się z nich, jak żył przeciętny szlachcic tego czasu. Pasek jest przedstawicielem sarmatyzmu w literaturze polskiej XVIIw.

Sarmatyzmem nazywano ogólny zespół cech kultury szlacheckiej, takich jak: przestrzeganie tradycji, sposób zachowania, ubiór, religijność (wzmocniona przeświadczeniem szlachty o tym, że stanowi ona jedyną obronę świata chrześcijańskiego przed niewiernymi).

Sarmatyzm jednak w rozumieniu przeciętnego szlachcica (jak i Paska) nie oznaczał wcielenia w życie samych cnót. W "Pamiętnikach" znajdujemy opisy przepełnione megalomanią bohatera i jego przechwałkami. Rozrzutność i zbytek - cechy typowego szlachcica. "Pamietniki" są cennym źródłem informacji, jeżeli chodzi o zachowania Sarmatów i pod względem historycznym. Jednak nikt nie uznaje ich za rodzaj kroniki. Nie opisują dokładnie wydarzeń, ponieważ są pisane pod koniec życia Paska i mają na celu uwydatnienie przed potomkami jego elokwencji i zasług. Przez co tekst moze wydawać się bardzo nudny i nie jest możliwy do czytania bez słownika łaciny...

Narracja w tekście jest pierwszoosobowa, przez co mamy wrażenie, że opowiada nam to nasz dziadek, albo inny przodek.

Osobiście nie podoba mi się to jako lektura. Jeśli ktoś się nie interesuje polskimi obyczajami pod wzgledem historycznym lub polonistycznym, to nie zaciekawi go ta książka. Piszę tę recenzję jako przestrogę i nie tylko. Fragmenty z niej mogą wam się przydać podczas omawiania tego okresu w dziejach literatury polskiej(wiem co mówię).