Użytkownik: Monika.W 25.06.2016 20:37 napisał(a):
Odpowiedź na: Moi Drodzy, Od jakiegoś... | Suara Pewnie chodzi o to, że niby latem/w wakacje nie należy obciążać mózgu. I dlatego czytać należy tylko rzeczy lekkie, łatwe i przyjemne. Oczywiście pytanie - a dlaczego?
I tak sobie myślę - że w sumie, to powinno być na odwrót. Bo jeśli chodzi o czytanie na urlopie, to człowiek jest bardziej wypoczęty, zrelaksowany; czyli powinien właśnie sięgnąć po literaturę "lżejszą".
Ostatnio na urlopie, w przerwach między nurkowaniami czytałam "Nad Niemnem". I Pamiętam taki urlop w Turcji, gdzie czytałam "Mój wiek" Watta. Połączenie było niesamowite, czytane na plaży jeszcze bardziej na mnie oddziaływało.

Użytkownik: Monika.W 27.06.2016 13:33 napisał(a):
Odpowiedź na: Pewnie chodzi o to, że ni... | Monika.W Korekta:
I tak sobie myślę - że w sumie, to powinno być na odwrót. Bo jeśli chodzi o czytanie na urlopie, to człowiek jest bardziej wypoczęty, zrelaksowany; czyli powinien właśnie sięgnąć po literaturę "CIĘŻSZĄ".

Jak widać, nie jestem zrelaksowana i wypoczęta na urlopie:)

Użytkownik: Marylek 25.06.2016 20:39 napisał(a):
Odpowiedź na: Moi Drodzy, Od jakiegoś... | Suara "Lektura na lato" to tylko slogan reklamowy, pozwalający łatwiej sprzedać tzw. lekkie książki. Logicznie rzecz biorąc, w czasie urlopu/wakacji mamy więcej czasu, wolniejszą głowę - to idealny czas na nadrobienie lektur poważniejszych, bardziej wymagających. Zawsze takie zabierałam na wakacje. Urlop od pracy zawodowej czy szkoły nie jest przecież urlopem od myślenia!

Użytkownik: Suara 26.06.2016 19:28 napisał(a):
Odpowiedź na: "Lektura na lato" to tylk... | Marylek Otóż to!!!

Użytkownik: Anna125 25.06.2016 21:37 napisał(a):
Odpowiedź na: Moi Drodzy, Od jakiegoś... | Suara Myślę podobnie jak moi przedmówcy. Mój zestaw na wakacje jest ciut cięższego kalibru, niż codzienny w tygodniu. Są to książki, które pragnę przeczytać lecz wymagają czytelniczej ciągłości. Takie, których nie potrafię czytać w przerwach, ponieważ oczekują ode mnie zanurzenia się w opowieść, ideę, myśl. Najprzyjemniejszą częścia pakowania na wakacje jest stanięcie przed biblioteką i wybieranie zestawu. Obowiązkowo znajdują się w nim wywiady rzeki, nowe pociągające mnie idee (w zeszłym roku był to minimalizm), powieści, o których już wiem, że bardzo mnie poruszą i chociaż jedna pozycja do czytania na głos.

Zastanawiam się nad strategią promowania lekkich książek na wakacje, czy jest skuteczna? Chyba, że chodzi o to, aby przyciągnąć osoby niewiele czytające do zakupu i przeczytania. Czy to je przyciągnie? Obawiam się, że niekoniecznie. Potrzebne byłyby równolegle strategie marketingowe.

Użytkownik: Suara 26.06.2016 14:54 napisał(a):
Odpowiedź na: Myślę podobnie jak moi pr... | Anna125 Właśnie, ja także preferuję coś co pozwala mi się zanurzyć całkowicie w lekturze, nie odrywać się od niej z powodu konieczności pójścia na zakupy czy przygotowania obiadu. Coś co pozwala mieć wolną głowę do przemyśleń a więc może właśnie książki "trudniejsze", wymagająca skupienia ale i większej ilości czasu...

Użytkownik: jolekp 25.06.2016 22:02 napisał(a):
Odpowiedź na: Moi Drodzy, Od jakiegoś... | Suara Chodzi chyba o to, że lato, wakacje, upał - to się człowiekowi nie chce wysilać takoż fizycznie jak i umysłowo.

Co do mnie, to przyznaję, że ja specjalnie nie segreguję swoich lektur, ani pod względem pór roku ani jakimkolwiek innym - po prostu sięgam po to, na co w danym momencie mam ochotę i co mi się wyda ciekawe. Osobliwie, tegoroczne lato upływa mi pod znakiem tzw. literatury dołującej (czy nikt już nie umie pisać happy endów? ;)).

Użytkownik: Suara 26.06.2016 14:56 napisał(a):
Odpowiedź na: Chodzi chyba o to, że lat... | jolekp Albo dołujące albo ( jak powiada moja córka) przepraszam za wyrażenie "słodko pierdzące" zakończenia. To jakiś chyba trend ogólnoświatowy:-))))

Użytkownik: Anna125 26.06.2016 17:57 napisał(a):
Odpowiedź na: Albo dołujące albo ( jak ... | Suara Jaka ciekawa myśl z tym happy endem! :D W istocie albo mamy lukrowane ciastka, albo wycieczkę do wnętrza cierpienia.
Może to właśnie happy end stanowi klucz do konstruowania wakacyjnych zestawów. Na codzień ciężkie życie i znój, dobre zakończenia na wolny czas. Jakby istniały tylko te dwie opcje?
Mędrkuję lecz sama też nie jestem wolna od lukrowanych ciastek. Dzięki wam uświadomiłam sobie, co mnie przyciągnęło do scfi, kryminałów różnorakiej maści i sensacji. Dobre zakończenie jest niejako gwarantowane.
Czy prawda lub tematy bliżej życia (aby nie używać wielkich słów) musi łączyć się z cierpieniem?

Użytkownik: jolekp 26.06.2016 18:15 napisał(a):
Odpowiedź na: Jaka ciekawa myśl z tym h... | Anna125 Ja jestem człekiem nielogicznym. Bo z jednej strony jestem fanatycznym wyznawcą "lukrowanych ciastek" (serio, happy end dla wszystkich, których lubię to jedyny słuszny rodzaj zakończenia), a z drugiej strony najbardziej gustuję w historiach z gatunku "wszystkie nieszczęścia jakie możesz sobie wyobrazić plus jedno gratis", gdzie się takich raczej nie spotyka.

Natomiast ostatnio udało mi się wyhaczyć happy end idealny - niebanalny, przewrotny, zaskakujący, nie cukierkowy, a za to całkowicie satysfakcjonujący - w tej oto niepozornej książczynie Odyseja (Kingsolver Barbara) (która cała jest świetna, a zakończenie tylko dopełnia obrazu cudowności). Tak, znalazłam świetną książkę i teraz wciskam ją na siłę wszystkim jak leci (ale co mi pozostaje, jak ona taka dobra, a nikt jej nie zna? :()

Użytkownik: Suara 26.06.2016 19:24 napisał(a):
Odpowiedź na: Ja jestem człekiem nielog... | jolekp Oooo, to ja też tą Odyseję chcę bardzo...
Zakończenie książki jest chyba najtrudniejszym zadaniem dla pisarza. Z tym, że zakończenie może całkowicie zawalić doskonałą książkę już się spotkałam nie raz ale w drugą stronę...
Czy pamiętacie jakąś słabszą książkę, którą zakończenie uratowało?

Użytkownik: jolekp 26.06.2016 19:48 napisał(a):
Odpowiedź na: Oooo, to ja też tą Odysej... | Suara Np. Ohyda (Welsh Irvine) (aż żal, że do takiego świetnego zakończenia dodano taką marną książkę :()

Hehe. Napolecałam, a teraz czuję presję, że a nuż się nie spodoba ;)

Użytkownik: jolekp 26.06.2016 18:18 napisał(a):
Odpowiedź na: Jaka ciekawa myśl z tym h... | Anna125 Przypomniało mi się, jak już wysłałam komentarz (czy na biblionetce da się edytować posty?)

Co do tego, że w kryminałach zawsze można liczyć na dobre zakończenie. Widzę, że Akunina to jeszcze koleżanka nie czytała? Nie cierpię tego zbója. Kocham go za to, że wymyślił Fandorina, ale to, co on wyprawia z tymi zakończeniami to jest znęcanie się nad czytelnikiem.

Użytkownik: Anna125 26.06.2016 19:08 napisał(a):
Odpowiedź na: Przypomniało mi się, jak ... | jolekp Po Odyseję jutro polecę do biblioteki :), no niejako będzie przy okazji - i tak miałam zamiar się udać. Mam nadzieję, że będą mieli. Akunina popełniłam jedną książkę, dawno temu, nie pomnę jednak tytułu i nic z niej nie pamiętam. Może też spróbuję - zaintrygowało mnie, co masz na myśli z tym znęcaniem się nad czytelnikiem::).

Użytkownik: jolekp 26.06.2016 19:51 napisał(a):
Odpowiedź na: Po Odyseję jutro polecę d... | Anna125 Jakby co, to najlepiej będzie "wredność" Akunina widać w Pory roku (Czchartiszwili Grigorij (pseud. Akunin Boris (Akunin Borys), Borisowa Anna, Brusnikin Anatolij)) i w Azazel (Czchartiszwili Grigorij (pseud. Akunin Boris (Akunin Borys), Borisowa Anna, Brusnikin Anatolij)), a w pewnym stopniu też w Dekorator (Czchartiszwili Grigorij (pseud. Akunin Boris (Akunin Borys), Borisowa Anna, Brusnikin Anatolij)) i w Kochanek Śmierci (Czchartiszwili Grigorij (pseud. Akunin Boris (Akunin Borys), Borisowa Anna, Brusnikin Anatolij)) (ale to dalsze części cyklu).

Użytkownik: Suara 26.06.2016 20:01 napisał(a):
Odpowiedź na: Jakby co, to najlepiej bę... | jolekp Czytałam kilka tych "Akuninów" ale tak dawno temu i tak bez wrażeń, że nie pamiętam kompletnie nic. A powtarzać jednak nie warto.

Użytkownik: Anna125 27.06.2016 23:28 napisał(a):
Odpowiedź na: Jakby co, to najlepiej bę... | jolekp No i już mam :D. Akuninów kilka sztuk, w tym wspomniane przez ciebie Pory roku i Azazel. Aby pooglądać obrazki skusiłem się na Nefrytowy różaniec też www.biblionetka.pl/..., a ponieważ już wypożyczałam kryminały, a na stoliku leżał Krwawe żniwo (Hammett Dashiell)
nie mogłam się powstrzymać, aby nie wziąć i jego.

Najważniejsze, że mam Odyseję, zaczęłam czytać w autobusie, niestety przejazd był krótki i za dużo nie zdążyłam. Trochę przypomina mi prozę iberoamerykańską. Już się cieszę na zakończenie i spokojnie czytałać będę.

Użytkownik: Suara 26.06.2016 19:25 napisał(a):
Odpowiedź na: Przypomniało mi się, jak ... | jolekp Nie da się edytować postów. NIESTETY !!!