Bułgarska pisarka Wera Matufcziewa (ur. 1929) jest z wykształcenia historykiem. Od roku 1952 wydaje prace naukowe ze swojej dziedziny, od 1960 popularnonaukowe, a w 1961 r. zadebiutowała jako prozaik. Ma w dorobku powieści historyczne, m.in. „Letopis na smutnoto vreme” (1964/65, Kronika niespokojnych czasów), „Sprawa sułtana Dżema” (1966, polski przekład 1977) i eseje historyczne „I Klio e muza” (1969, Także Klio jest muzą), oraz utwory o tematyce współczesnej, m.in. powieść „Ałkiwiad Małki” (1975, Alcybiades Mały).

W „Alcybiadesie Wielkim” (1976) przedstawia losy jednej z najbardziej interesujących i barwnych postaci w historii vis-à-vis ucznia Sokratesa, później świetnego wodza i wreszcie zdrajcy ojczyzny. Obok faktów historycznych autorkę fascynuje psychologiczna i moralna strona niezwykłych kolei losu bohatera, nieodparcie nasuwająca czytelnikowi skojarzenia z naszą współczesnością.

[Państwowy Instytut Książki, 1979]