Po pierwsze – nie wiedziałam, umknęło mi, że "13 pięter" jest reportażem. Springer pojawia się ciągle jako ten piszący o architekturze, myślałam, że to będzie rzecz o architekturze. A jest – o nierozwiązanym problemie mieszkaniowym. Chyba nie lubię już reportaży, dawno żadna książka w tej formie mnie nie zachwyciła. Nadmiar reportażu nie odpowiada mi. Mogę przeczytać jeden w gazecie, ale nie 250 stron. Same teksty – mogą być, szału nie ma. Po drugie – autor nie pisze tu nic o okresie PRL-u. Jest XX-lecie, potem od razu III RP. Nie rozumiem zupełnie, czemu brak środka.

Ocena podniesiona za historię Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej oraz TOR-u. Miałam nadzieję na analizę problemu mieszkaniowego, a nie średni reportaż. Ogólnie – zaczynam się zastanawiać, czy czytać dalej Springera, czy reszta jest w tej samej formie?