Użytkownik: rozaroza 04.12.2005 20:48 napisał(a):
Odpowiedź na: Książka Simona Sebaga Mon... | taisio Nie zgadzam się z Twoją opinią.Ta książka to raczej "jedna pani drugiej pani powiedziała coś na ucho. Cena również za wysoka...

Użytkownik: taisio 28.12.2005 12:24 napisał(a):
Odpowiedź na: Nie zgadzam się z Twoją o... | rozaroza Co do ceny pełna zgoda. To raczej generalna zasada co do książek.

Ale właśnie w tym cały urok tej książki. Życie prywatne ludzi ciężko jest udokumentować, chyba że ktoś pisał listy lub pamiętnik. Inaczej jest właśnie na zasadzie "jedna pani powiedziała drugiej pani".

Użytkownik: 00761 17.09.2006 09:38 napisał(a):
Odpowiedź na: Książka Simona Sebaga Mon... | taisio Masz rację, świetna książka, zdecydowanie polecam!

Nie zgadzam się natomiast, że polityka jest tu kwestią drugorzędną, tak jest praktycznie tylko w pierwszych rozdziałach, dotyczących małżeństwa z Nadią i jej samobójstwa (?). Zresztą tę właśnie część uważam za najsłabszą w całej książce. Póżniej dominuje właśnie polityka, kwestie rodzinne schodzą na daleki plan, eksponowane są relacje z "palatynami" i polityka wewnętrzna - czystki, terror. Kolejna faza to wojna, tu również autor koncentruje się na kwestiach politycznych, strategicznych, później dyplomatycznych. W części dotyczącej konstytuowania się granic po wojnie i umacniania władzy znowu wracamy do czystek, tym razem mają miejsce także w kręgu rodzinnym. To okres chorobliwego lęku przed utratą władzy i spiskami.

Montefiore łączy w jedno postać męża, ojca i kochanka; ogrodnika z czułością pielęgnującego kwiaty i pasjonata książek, fanatycznego przywódcy, nieustępliwego polityka, ludobójcy, intryganta; pijaka, prostaka i czarującego gospodarza.

Atutem książki jest świetny język.

Książka liczy 774 str., bazuje na państwowych dokumentach archiwalnych (ponad sto stron przypisów, zatem jest bardzo db udokumentowana), rozmowach z żyjącymi jeszcze członkami czy potomkami elit, niepublikowanych pamiętnikach i archiwach rodzinnych.