Po książkę Marka Rybarczyka „Elżbieta II. O czym nie mówi królowa?” sięgnęłam z dużym zaciekawieniem. O brytyjskiej rodzinie królewskiej można niemal codziennie przeczytać na portalach informacyjnych i plotkarskich. Są to jednak zazwyczaj suche informacje o kolejnych podróżach albo żenujące historie skandali wśród młodszych członków rodziny. Najczęściej zdarzają się komentarze dotyczące strojów i fryzur księżnej Kate. Pomyślałam, że z przyjemnością dowiem się więcej o Elżbiecie II i jej rodzinie.

Część poświęcona młodości królowej okazała się dla mnie najatrakcyjniejsza. Przekazuje wiele faktów z życia dworu, o których nie wiedziałam. Pochodzenie księcia Filipa, który nosił przydomek Grecki, i losy jego rodziny są bardzo ciekawe. Czy ktoś wie cokolwiek na temat teściowej Elżbiety II? Ja nie wiedziałam. Nie miałam pojęcia także o tym, w jakich okolicznościach i kiedy Elżbieta poznała Filipa. Były to dla mnie odkrywcze wiadomości. Czytanie o nieprzeciętnym człowieku, szarej eminencji na dworze, lordzie Mountbattenie, okazało się równie ekscytujące. Te fragmenty pozwalają inaczej spojrzeć na dziewięćdziesięcioletnią dziś królową. Odnajdujemy na kartach książki młodą, zakochaną dziewczynę, którą autor pozwolił sobie nawet nazwać pin-up girl.

Rybarczyk szeroko pisze o sympatii pojedynczych członków rodziny dla Hitlera. To o tych sprawach „nie mówi królowa”. Ciekawość podsycają informacje, że pewne materiały są utajnione do końca lat trzydziestych XXI wieku. Takie smaczki lubi każdy czytelnik.

Interesujące wydały mi się proroctwa autora odnoszące się do przyszłości monarchii. Jakim królem będzie Karol, i czy w ogóle nim będzie? Obyśmy nie musieli się zbyt szybko przekonać.

Niestety muszę też wspomnieć o elementach, które mi się nie spodobały. Przede wszystkim różne informacje lub opinie autora powtarzają się kilkakrotnie. A czytanie ciekawostek, wydrukowanych mniejszą czcionką i na szarym tle, mimo ich interesującej treści jest męczące dla oka.

Część traktująca o czasach współczesnych, o czasach Diany, pełna spekulacji, plotek, domysłów, stanowi dużo mniejszą atrakcję. To jednak moja opinia, która wynika być może z faktu, że pamiętam te wydarzenia, śledziłam je na bieżąco i nie są dla mnie tajemnicą.

Mimo kilku zastrzeżeń polecam – przede wszystkim tym, którzy nie mieli jeszcze okazji bliżej poznać angielskiego dworu królewskiego. Książka w przystępny sposób przybliży im tę rodzinę, a być może zaciekawi i zachęci do poszukiwania kolejnych informacji na ten temat.