Laura Permon (1784-1838) - żona generała Junot, który otrzymał od Napoleona tytuł księcia d'Abrantès, zrobiła wspaniałą, choć krótką karierę: była damą dworu, gubernatorową Paryża, ambasadorową w Portugalii. Po upadku Cesarstwa znalazła się w biedzie i wtedy, głównie za namową Balzaka, z którym się przyjaźniła, przystąpiła do spisywania swoich wspomnień.

Polski przekład tych wspomnień opiera się na dwutomowym wyborze fragmentów pamiętników księżnej d'Abrantès, dokonanym przez firmę edytorską Collection Nelson w 1927 roku.


"Na tle bogatej memuarystyki napoleońskiej pamiętniki Laury d'Abrantès mają szczególne znaczenie. Pisane są bowiem ręką kobiety, która widziała, zapamiętała i opisała to, czego nie zauważali mężowie stanu, wodzowie czy dyplomaci, choć ich wspomnienia mają zapewne większą wartość dokumentalną. Jej pamiętniki to kopalnie nie pozbawionych pikanterii anegdot, scen obyczajowych, dworskich plotek, galeria wizerunków ludzkich, oddanych plastycznie niby pędzlem artysty. Wśród nich ma swoich ulubieńców, przyjaciół i przyjaciółki, i takich, z którymi załatwia dawne porachunki epitetem, słowem kąśliwym i ironią.

Jak nikt inny, umie przekazać potomności atmosferę, styl życia, mentalność paryskiej socjety w burzliwych, pełnych napięcia latach Konsulatu i Pierwszego Cesarstwa".

Zofia Libiszowska (ze wstepu)

[Czytelnik, 1974]