Przejmująca relacja o ostatnich chwilach zwykłych ludzi, którzy, świadomi, że mają być środkiem do unicestwienia kolejnego ważnego dla Amerykanów symbolu, podejmują nierówną walkę z terrorystami-samobójcami. Na pokładzie samolotu, który 11 września 2001 roku miał uderzyć najprawdopodobniej w Biały Dom, znaleźli się obywatele Ameryki, którzy, mimo paraliżującej świadomość nieuchronności bliskiej śmierci, bohatersko walczyli, uniemożliwiając porywaczom wykonanie samobójczego zadania, tym samym ratując życie wielu ludziom i wygrywając pierwszą bitwę przeciw terroryzmowi.

Książka jest relacją z lotu numer 93 United Airlines, przeplataną notkami o dotychczasowym życiu bohaterów Ameryki, cywilnych bojowników walki z terroryzmem. Longman ukazał pokrótce życie każdego pasażera i członka załogi, ich dotychczasowe zdobycze, marzenia i plany na przyszłość, których nie dane im było zrealizować. Przedstawił zwykłych ludzi, którzy w sytuacji krytycznej, wymagającej od nich bohaterskiej decyzji, stanęli na wysokości zadania i próbując ratować życie swoje i wielu innych, nieznanych Amerykanów, nie zawahali się i uniemożliwili zbrodniczy plan.

Książka jest cenna ze względu na stronę faktograficzną raczej niż literacką, ale taki też, jak sądzę, był zamysł autora — żeby przekazać raczej informacje o ludziach i ich dokonaniach, niż ubrać je w piękną formę.