Narrenturm (Sapkowski Andrzej) (5)
Sapkowski podjął się bardzo ciekawego i zarazem ambitnego zadania. Postanowił napisać wypełnioną humorem powieść historyczną zawierającą elementy typowe dla fantasy (wiedźmy, magię, demony i przepowiednie). Stanowiący tło dla powieści przygodowej wątek wojen husyckich daje sporo do myślenia i aż miałem ochotę wzbogacić swą wiedzę w tych kwestiach.
Mniej więcej przez pierwszą połowę książki byłem zachwycony, później zrobiło się niestety nudniej i mój zapał nieco ostygł. Na pewno muszę pochwalić znakomity i bogaty styl powieści. Na ogromne brawa zasługuje również rewelacyjnie wykonany audiobook – masa świetnych lektorów, muzyka i dźwięki pierwszej klasy. Podejmując się lektury Narrenturm warto wybrać właśnie wersję audio.

Przez ciemne zwierciadło (Dick Philip K. (Dick Philip Kindred)) (4,5)
Lektura mną nie wstrząsnęła. Czytało mi się ją po prostu dobrze. Za to bardzo doceniam zamysł i ciekawy koncept. Dick w niezwykle interesujący sposób pokazał staczanie się człowieka zażywającego coraz więcej narkotyków. A Agonia jest narkotykiem szczególnym, bo jednym z jej efektów ubocznych jest rozszczepianie się półkul mózgowych, co w przypadku tajnego agenta okazuje się prowadzić do absurdalnych sytuacji... Wymowa powieści jest przygnębiająca, ale nie da się ukryć, że narkotyki to nie żarty i każdego roku prowadzą miliony osób na świecie do zguby, choć wydaje się to przecież szalone i niedorzeczne.

Grek Zorba (Kazantzakis Nikos) (4,5)
Początkowo „Grek Zorba” nie zrobił na mniej zbyt dobrego wrażenia. Wydał mi się powieścią nie podchodzącą pod moje gusta. Z czasem jednak, wraz z kolejnymi stronami, zacząłem przekonywać się może nie tyle do poczciwego Greka, co do jego „szefa” (będącego narratorem). Kazantzakis zawarł w swoim dziele wiele mądrości i długich przemyśleń. Jest to proza bardzo naturalistyczna (choć znajdują się też zgrzyty, jak wyidealizowany obraz sowieckiej Rosji), w wyjątkowo brutalny sposób rozprawiająca się z idealistycznym myśleniem. Miłość czy ojczyzna to pojęcia względne. Świetnie została oddana także osobowość głównych bohaterów. Z jednej strony mamy podstarzałego lekkoducha Zorbę, który nosi na swoich barkach ciężki bagaż wspomnień. Z drugiej strony jest „szef”, młody gryzipiórek chcący rozwijać się duchowo i znaleźć właściwą filozofię życia. Jest to powieść o wielu rzeczach: o śmierci, o kobietach, o męskości, o pragnieniach, ale chyba przede wszystkim o wolności. O tym, że prawdziwa wolność nie daje się połączyć z racjonalnym myśleniem. Czym bowiem staramy się myśleć racjonalniej, tym umysł piętrzy przed nami coraz większe ograniczenia.