Książkę o takim tytule napisały panie Angelika Kuźniak i Ewelina Karpacz-Oboładze. Podtytuł "Opowieść o Ewie Demarczyk". Czytelnikom z mojego pokolenia nie trzeba podpowiadać kim był Czarny Anioł. Piszę był, bo artystka zniknęła, choć wciąż żyje, to jednak jakby nie istniała dla świata muzyki.

Książka Kuźniak i Karpacz-Oboładze opowiada historię jednej z największych gwiazd polskiej estrady. Niezwykły talent i oryginalna osobowość sceniczna postawiły Demarczyk na piedestale, z którego, jak się zdaje, sama się zepchnęła.
Autorki oparły swoją narrację o wypowiedzi ludzi, którzy ją znali, którzy z nią pracowali i przyjaźnili się. Sama Ewa Demarczyk nie udziela wywiadów, nie opowiada o swoim życiu. Mimo to, opowieść wyszła barwna i wielowymiarowa, i może to nawet lepiej, że na tak kontrowersyjną gwiazdę patrzymy oczyma innych.

Młoda Ewa Demarczyk pojawia się w krakowskim kabarecie "Cyrulik" na początku lat sześćdziesiątych 20. wieku. Wygrywa festiwale piosenki i przeglądy. Staje się "zjawiskiem". Maria Dąbrowska po jej występie na festiwalu piosenki w Sopocie w 1964r. pisze o niej w dzienniku: "Musi być w niej [piosence] liryzm i patos, i sarkazm, i humor, i żałość, a nadto - temperament, bezbłędne aktorstwo, celna muzyka, właściwy głos i znakomity tekst. Ewa Demarczyk ma to wszystko plus tak zwane mocne uderzenie." Jednym słowem - gwiazda. Może jeszcze nie całkiem, ale ma duże szanse stać się gwiazdą międzynarodową. Ma okazję zrobić karierę na tzw. "zachodzie", co dla piosenkarki z biednej, szarej, peerelowskiej Polski jest niebywałym wyróżnieniem. Zostaje zaproszona do paryskiej Olimpii, proponują jej kontrakt i opiekę menadżerską. Tylko trzeba się trochę dostosować, nauczyć się śpiewać po francusku.
I tu niestety. Dał znać o sobie trudny charakter Demarczyk. Mówią o nim wszyscy jej znajomi i byli współpracownicy. Ewa była uparta, apodyktyczna, nie szła na kompromisy. Choć pracowita, perfekcyjna, nie znosiła sprzeciwu, uwielbiała rządzić, decydować, nie chciała słuchać dobrych rad. Myślę, że wiele przez to straciła.

Warto przeczytać fascynującą opowieść o wielkiej artystce. Może gdyby urodziła się w innym kraju, w dalszym ciągu byłaby światową gwiazdą pierwszej wielkości, a tak mamy tylko wspomnienie i jej stare nagrania oraz rozczarowaną kobietę, która z pretensją do świata zamknęła się w swoim domu z ogrodem w Wieliczce, bo "Rośliny są bardziej oddane niż ludzie. Ja się na ludziach zawiodłam." Tymi gorzkimi słowami Czarnego Anioła kończą autorki opowieść o Ewie Demarczyk.


Czarny Anioł: Opowieść o Ewie Demarczyk (Kuźniak Angelika, Karpacz-Oboładze Ewelina)