Wziąć czyjeś życie, które Historia (o ile to w ogóle możliwe) już poznała, ustaliła, zamknęła w jego kształcie ostatecznym, i zrobić to tak, aby za jednym spojrzeniem objąć cały łuk; więcej, wybrać taki moment, kiedy człowiek, który to życie przeżył, waży je w swoim ręku, bada, na chwilę staje się zdolny wydać o nim osąd. Zrobić to tak, żeby wobec swego życia zajął tę samą pozycję, co my*.


---
* Marguerite Yourcenar, "Zapiski do »Pamiętników Hadriana«", w: tejże "Pamiętniki Hadriana", tłum. Hanna Szumańska-Grossowa, Państwowy Instytut Wydawniczy 1988, s. 272.